De Bezemwagen: Sprinten versus Spektakel

De sprint heeft het lastig als wielerdiscipline op de weg. Niet zozeer de laatste 250 tumultueuze meters zijn het probleem, maar de lange aanloop naar het sprinten toe. Meer en meer wedstrijdorganisaties kiezen ervoor om routes daarom te verleggen om het avontuur te zoeken. De eerste twee weken van februari zijn traditioneel gereserveerd veel sprintwedstrijden. Sommige koersen zijn van parcours veranderd, andere houden aan hun sprintsignatuur vast. Hoe pakt dat in beide gevallen uit?

Schrijf u in voor de Bezemwagen

Iedere week de Bezemwagen direct in uw inbox ontvangen? Dat kan! Schrijf u nu in en krijg de Bezemwagen elke vrijdagmiddag rond 12.00 in uw mailbox! In de nieuwsbrief vindt u niet alleen het belangrijkste nieuws van de afgelopen week verzameld, maar ook iedere week een opinieartikel over komende koersen. Bovendien is er ruimte vooe een exclusief rennersprofiel, speciaal voor de Bezemwagen. Daarnaast zal de brief regelmatig leuke acties en extra’s bevatten.

Inschrijven voor de Bezemwagen:
[mc4wp_form id=”53747″]

Wat er ook gebeurt, zorg dat er niet meer dan tien man als eerste aan de finish komen. Dat lijkt het mantra van koersdirecties in recente jaren. Kasseien, gravelpaden, bergen, alles is welkom, zolang er maar voor gezorgd wordt dat de rappe mannen en hun ploegen het niet bij kunnen benen. Meer en meer koersorganisaties denken dat alleen op deze manier een rol in het wielerjaar voor hun wedstrijd is weggelegd. Uit de monden van sommigen van hen valt zelfs op te tekenen dat zij zich ertoe gedwongen voelen hun wedstrijden te wijzigen om nog relevant te blijven. Zeker ook nu de voorgenomen Sprint Challenge van de vernieuwde Driedaagse Brugge-Koksijde is komen te vervallen wegens gebrek aan interesse.

Zucht naar spektakel

Wedstrijden die zichzelf omvormen omdat het gevoel bestaat niet meer relevant te zijn, zijn over de gehele kalender te vinden. Het overkwam bijvoorbeeld de Belgische Schaal Sels, die ook een stukje over Nederlands grondgebied gaat, waar gekozen werd om de wedstrijd tot een semi-offroad-koers om te bouwen vol kasseien en zelf aangelegde modderpaden. Volgende maand zal de vernieuwde Franse GP Denain met twaalf kasseienstroken op het programma staan. Koersdirecteur Dominique Serrano liet er geen misverstand over bestaan. “We hebben in de afgelopen jaren te lijden gehad onder de steeds hevigere concurrentie. Nieuwe races krijgen de zegen van de UCI. De beste teams zijn steeds moeilijker te strikken.” De toevoeging van de kasseienstroken moet de oplossing bieden.

Komende zaterdag staat de Trofeo Laigueglia op het programma. Het is de klassieke opening van het Italiaanse seizoen, die sinds drie jaar in een modern jasje is gestoken. Ook hier wilde de organisatie af van het sprintersstempel, maar kasseienstroken en stofpaden zijn in en om Ligurië niet in grote mate aanwezig. Om die reden werd gekozen om een plaatselijke ronde met de Colla Micheri toe te voegen. In de afgelopen twee jaar driemaal, dit jaar zelfs viermaal, waarbij ook de Capo Mele moet worden beklommen. Vooralsnog lijkt het een succes. Niet alleen lukte het om in 2016 en 2017 het peloton uiteen te slaan, ook is de concurrentieslag met GP Costa Degli Etruschi gewonnen. Die sprintersrace is na 22 jaar opgedoekt, waardoor de Trofeo nu het Italiaanse seizoen spectaculair opent.

Beste van beide werelden

In Spanje pakt men het enigszins anders aan. Op dezelfde dag als de Trofeo Laigueglia wordt namelijk op de Spaanse wegen gestreden om de bloemen in de Clasica de Almeria. Ook deze wedstrijd is sinds zijn oprichting in de jaren tachtig het domein van de rappe mannen. Dat is hij nog altijd, maar de vraag is hoe zich dit in de komende jaren zal ontwikkelen. Zo koos de wedstrijdleiding er dit jaar voor om de koers in de eerste honderd kilometer van enkele beklimmingen te voorzien. Daarna volgt een flink stuk rechte weg. Sprinten mag, maar zorg wel dat je eerst aan weet te klampen.

Het blijft natuurlijk de vraag of het omvormen van alle wedstrijden de oplossing is. Als straks elke koers over kasseien en beklimmingen gaat, hoeveel renners blijven er dan nog in het peloton over? Mogelijk wordt het tijd om niet de parcoursen aan te pakken, maar juist de regelmatigheidsklassementen. Een World Tour met daarin klassiekers, grote rondes en zo nu en dan een nieuwe koers zorgt al jaren voor een scheve verdeling. Te denken valt bijvoorbeeld aan een Sprinters Cup. Met daarin bijvoorbeeld de Clasica de Almeria opgenomen, maar ook ruimte voor bijvoorbeeld de Cadel Evans Great Ocean Race, Rund um den Finanzplatz, Prudential RideLondon-Surrey Classic, de EuroEyes Cyclassics Hamburg, Scheldeprijs en Paris-Tours. Als echte klapper zou zelfs de sprint op de Champs-Elysees misschien wel een mooie plek kunnen krijgen op die kalender. Sprinten is immers ook klassiek wielrennen.