De Bezemwagen: Hoe wint een favoriet Il Lombardia?

Een belangrijke reden waarom zovelen de wielersport liefhebben is de altijd aanwezige kans op onvoorspelbaarheid. Hij kijkt, in de hoop dat Charly Mottet of Oliver Zaugg de favorieten een loer kunnen draaien met een vroege aanval. In sommige gevallen lukt dit ook. Op andere momenten valt de koers in een meer gebruikelijke plooi en wint één van de aanwezige toppers. Wat is er voor nodig om dit voor elkaar te krijgen. Hoe wint een favoriet Il Lombardia?

Het is opvallend dat de favorieten zo vaak op de afspraak zijn in de Ronde van Lombardije Het komt immers, zeker de laatste jaren, zelden voor dat het parcours meerdere jaren op rij exact gelijk is. Starten in Milaan is net zo goed mogelijk als finishen in Milaan. Ook in en om Bergamo kan zowel gestart als gefinisht worden. In de jaren negentig was het circuit van Monza al eens decor voor de eindstreep.

In recente jaren zijn ook Como en Lecco als finishplaatsen ontdekt. In recente jaren wordt om en om van Bergamo naar Como en van Como naar Bergamo gereden. De finale van binnen en van buiten leren kennen lijkt daardoor nauwelijks mogelijk te zijn. In 2017 wordt op het parcours gereden dat ook in 295 werd gebruikt. Destijds won Vincenzo Nibali.

De haai van Messina geldt ook voor deze editie als een topfavoriet. Dat het met zijn vorm wel goed zit liet hij bijvoorbeeld zien in de Giro Dell’Emilia. Daar was hij misschien wel de sterkste man van de dag, maar was hij niet bereid om daarvoor zijn op kop rijdende kompaan Giovanni Visconti te offeren. Daarom is het interessant om eens terug te kijken hoe hij de editie van 2015 wel naar zijn hand zette. Wat valt hieruit te leren?

Wat in ieder geval direct opvalt is dat zijn twee sterke helpers van toen nu weleens zijn grootste tegenstanders kunnen gaan worden. Nibali heeft namelijk Diego Rosa en Mikel Landa als gangmakers voor zich uit rijden als op de Muro di Sormano de koers openbreekt. De rol die Rosa destijds op zich nam zou nu mogelijk vertolkt kunnen gaan worden door Visconti. In 2015 won Rosa enkele dagen eerder namelijk MIlaan-Turijn, zoals Visconti dit jaar de Giro Dell’Emilia op zijn naam schreef. Met de vorm van de helpers zit het dus wel goed. Dit kan erg belangrijk blijken te zijn.

Het werk van de twee helpers was ook van groot belang voor het uiteindelijke eindresultaat. In andere koersen wordt op vijftig kilometer van de streep misschien niet zo snel de gok gewaagd. Hier koos het team van Astana er echter wel voor om, met succes, het peloton uit te dunnen tot een groep van twaalf man. Dit verklaart ook waarom de gaten die Nibali sloeg in 2015 op de finishlijn zo veel groter waren dan in andere edities van de wedstrijd door de jaren heen het geval is geweest. Robert Gesink, de nummer 11 in de einduitslag, reed immers op dit punt bijvoorbeeld nog enkele seconden voor dit pelotonnetje uit in een ontsnapping.

Op de Civiglio trekt Rosa nogmaals door. Het doet denken aan de manier waarop Team Discovery José Luis Rubiera in zijn beste dagen de bergen liet aanvallen op kop van het peloton. Daarop heeft dan ook geen enkele renner antwoord. Zelfs bijvoorbeeld het nog met drie man (Poels, Nieve, Henao) aanwezige Team Sky niet. De twee Astana-renners putten de overgeblijven concurrenten uit door een combinatie van zeer hoog tempo rijden en om beurten aanvallen in de slotkilometers van de klim. Slechts Thibaut Pinot probeert iets terug te doen, maar krijgt daarbij direct Rosa in zijn wiel mee.

Afdalen

De les die hier ook uit te leren valt is dan een belangrijke factor voor het koersverloop van deze wedstrijd de plek op de kalender is. Omdat het min of meer de laatste grote afspraak betreft komt jaarlijks in Lombardije een op papier zeer sterk deelnemersveld aan de start. Een groot deel van de toppers is echter enigszins verwijderd geraakt van zijn topvorm. Van de acht renners die overblijven kunnen alleen Pinot en Dani Moreno enigszins de koers medebepalen. Zoals het ook altijd de vraag is of de extreem lange Milaan-San Remo in oktober wel dezelfde koers zou zijn als in maart, zo kan ook het omgekeerde over Il Lombardia worden gezegd. Of de Astana-tactiek ook in april of in juni zou werken is een reële vraag. 

De uiteindelijke beslissing forceert Nibali, hoe kan het ook anders, in de afdaling van de Civiglio. Waar de concurrenten bovenop even een momentje om de adem terug te vinden pakken kiest Nibali voor zijn handelsmerk, zich als een baksteen naar beneden vallen. Eerder bleek ook in de analyse van de Clasica San Sebastian al dat de klim vaak dient om de concurrentie te vermoeien, maar dat juist de afdaling dient om het verschil te maken. Nibali maakt het gat voldoende groot om te winnen. Vooral ook omdat hij na de slotklim op San Fermo della Battaglia nogmaals hetzelfde kan doen met betrekking tot het snelle dalen.

Lastige vergelijking

Hoewel voor de omgekeerde editie van 2016 gezocht is naar een vergelijkbare finale, met veel klimwerk in het tweede deel tot in de finale, is het toch lastig om dit te vergelijken met het verloop uit 2015. Alleen al omdat het simpelweg een ander parcours betreft. De beklimmingen zijn vrijwel allemaal anders, of liggen op een andere plek in het parcours. Bovendien brengt dit met zich mee dat de zwaarste punten anders verdeeld zijn over de route. De koers verliep tot op bepaalde hoogte wel op een zelfde manier, maar was anderzijds juist flink anders dan de editie van 2015

Zo diende in 2016 de Sant’Antonio Abbandonato al op meer dan zestig kilometer van de aankomst voor de uitdunning van het peloton. Hier is al duidelijk te zien welke ploeg het sterkst is en welke renner zijn zinnen op een zege heeft gezet. In dit geval Orica-BikeExchange. Dit doet denken aan het werk op de Muro di Sormano, maar daarvoor is de klim net niet steil genoeg. Net onder de top rijdt een groep met favorieten, waaronder Esteban Chaves, Robert Gesink en Romain Bardet weg.

Een groot verschil is echter dat er in de editie van 2016 meer lange beklimmingen in de laatste vijftig kilometer zaten. Daar werd dan ook het verschil gemaakt door de meer echte klimmers Chaves, Bardet en Uran. In theorie zat er in dat parcours ook nog een kans voor puncheurs in de laatste vijf kilometer om weg te komen, maar de in de kopgroep bezat niemand dergelijke kwaliteiten. Uiteindelijk kan gesproken worden over twee totaal verschillende koersen in twee opeenvolgende edities.

Conclusie

Afgaande op het verloop van 2015 zal veel afhangen van de kracht van de ploeg rondom de topfavoriet. Het zal Nibali zeer goed uitkomen dat Visconti juist nu zijn beste benen heeft teruggevonden. Dit maakt het voor Bahrein-Merida mogelijk om een vergelijkbare tactiek als Astana in 2015 deed toe te passen. Zeker ook omdat Franco Pellizotti in staat moet worden geacht om de ‘Landa-rol’ op zich te nemen tot het tweehonderdkilometerpunt.

Gelet op de uitslagen in de afgelopen weken lijken de gevaarlijkste concurrenten Rigoberto Uran en Thibaut Pinot te worden. Zij hebben in de belangrijkste graadmeters, Giro Dell’Emilia, Tre Valle Varesine en Milaan-Turijn, laten zien in topvorm te zijn. Niet geheel toevallig werd Pinot in 2015 ook al derde achter Nibali en Dani Moreno en was Uran derde in 2016. Rosa, nu man van Sky, was in beide edities zeer sterk. Andere mannen die de afgelopen dagen sterk waren, waren Egan Bernal en Adam Yates.

Schrijf u in voor de Bezemwagen

Iedere week de Bezemwagen direct in uw inbox ontvangen? Dat kan! Schrijf u nu in en krijg de Bezemwagen elke vrijdagmiddag rond 12.00 in uw mailbox! In de nieuwsbrief vindt u niet alleen het belangrijkste nieuws van de afgelopen week verzameld, maar ook iedere week een exclusief groot wielerverhaal, speciaal voor de Bezemwagen. Daarnaast zal de brief regelmatig leuke acties en extra’s bevatten.

Inschrijven voor de Bezemwagen:
[mc4wp_form id=”53747″]