De Vuelta a España is, zoals gebruikelijk in recente jaren, direct in volle hevigheid losgebarsten. De meest opvallende verschijning in de voorste gelederen is misschien wel de Canadees Michael Woods van Cannondale-Drapac Cyling. De dertiger uit Ottawa is een laatbloeier. Ondanks zijn sterke start ziet hij zichzelf niet direct als een man voor het algemeen klassement in deze Vuelta. Waar liggen zijn kwaliteiten dan wel?

Het is een wat gebruikelijker beeld geworden dit jaar. De Green Argyle-formatie laat zich eindelijk wat meer van voren zien in grote rondes. Was in de Giro d’Italia Davide Formolo al een voorbode met zijn tiende plaats, dan was Rigoberto Uran met zijn tweede plek in de eindrangschikking van de Tour de France de definitieve bevestiging. Op de Spaanse wegen is opnieuw een man in de gifgroene trui voortdurend op de voorste posten te zien. Vooraf hielden weinig kenners rekening met hem.

Korte loopbaan

Hoewel Woods al dertig jaar oud is, hij wordt in oktober 31, is hij niet direct een household name in het wielerpeloton. Dat is ook niet zo vreemd, zijn loopbaan is eigenlijk pas op zijn achtentwintigste echt op gang gekomen. Tot die tijd was hij eigenlijk niet meer dan een goede amateur of semi-prof te noemen. De professionele koersen die hij reed vanaf zijn vijfentwintigse waren vooral wedstrijden in eigen land waar de kleine ploegen waarvan hij deel uitmaakte via wildcards aan de start verschenen. Dat hij bovendien pas halverwege zijn twintiger jaren tot het peloton begon te behoren kwam bovendien door een samenloop van omstandigheden.

Woods was in eerste instantie bedreven in een andere sport en had zelfs olympische dromen. In zijn jeugdjaren was hij een goede hardloper. Hij was vooral een topper op de middenafstanden. Zo liep hij op zijn achttiende al de mijl in minder dan vier minuten, een goede graadmeter voor zijn kunnen. Het is nog altijd de snelste mijl ooit gelopen door een Canadees in Canada. Hij zette zijn tijd van 3.45.72 namelijk neer op de Pan-Amerikaanse Jeugdspelen van 2005 in zijn thuisland. Hij won er goud mee. Zijn ambities hielden echter geen gelijke tred met zijn begeleiding en door overtraining en blessures ging zijn hardloopcarrière in de daaropvolgende jaren als een nachtkaars uit.

Hawaiiaanse vulkaan

Op dat moment kon Woods nooit bevroeden dat hij anno 2017 met toppers als Alberto Contador, Chris Froome en Esteban Chavez zou strijden op de flanken van de Saint Lucia. Sterker nog, Woods had niet eerder op een fiets gezeten om bergen van dergelijk kaliber te beklimmen. De fiets was tot dat moment niet meer dan een hulpmiddel om fit te blijven voor zijn loopaspiraties. 

Nadat hij zijn loopschoenen aan de wilgen hing kwam de fiets echter wel centraal te staan. Zelf zei hij daarover: “Ik zocht een nieuwe uitdaging. Ik wilde niet dat het grootste wapenfeit in mijn leven een loopprestatie op mijn achttiende zo worden.” Daarom sloot hij zich in 2012 aan bij het plaatselijke amateurteam van Ottawa. In die hoedanigheid wist hij in 2013, een jaar na zijn ‘debuut’, al de ogen op zich te vestigen, met name de ogen van Jonathan Vaughters.

De baas van Cannondale-Drapac (toen nog Garmin-Sharp) zag tot zijn grote verbazing namelijk de amateur Woods op Strava een record neerzetten op de Haleakala. De vulkaan die een groot deel van het eiland Hawaii beslaat is maar liefst 55 kilometer lang van de voet naar de top. Woods deed er twee uur en 32 minuten over. Een record dat nog altijd staat. Bovendien had de amateur in de Tour de Beauce, de oudste etappekoers van Noord-Amerika, al laten zien dat hij als amateur in bergetappes de Noord-Amerikaanse profs kon verslaan. Hij werd achtste in de etappe naar Mont Mégantic,achtste in Ville de Quebec en vijfde in Ville de Saint Georges. Genoeg om negende te worden in het eindklassement op 2.19 van eindwinnaar en profrenner Nathan Brown. 1.49 van die achterstand liep hij op in de individuele tijdrit.

Als prof

Na een snelle opmars langs ploegen als Amore & Vita, 5 Hour Energy en Optum is Woods dit jaar voor het tweede seizoen op rij in de World Tour te vinden. Niet geheel verrassend heeft hij zijn plek in de mondiale wielertop veroverd in het team van Vaughters, de man die hem al sinds hij de top van een berg op Hawai bereikte in de gaten had gehouden.

In zijn eerste koers als volwaardig lid van de World Tour zorgde hij voor een grote verrassing met een vijfde plek in het eindklassement. In de Tour Down Under van 2016  wist hij immers tweemaal top drie te rijden. In de heuvels rond Campbell Town en Willunga Hill bleef hij schijnbaar moeiteloos in het spoor van Simon Gerrans, Richie Porte en Sergio Henao, de uiteindelijke nummers één, twee en drie in de koers. Drie maanden later wordt hij al twaalfde in de Waalse Pijl.

Zijn echte doel voor dat jaar draait echter uit op een flinke tegenvaller. Michael Woods spendeert een groot deel van zijn vrije tijd in 2016 aan het trainen voor de olympische wegwedstrijd. Met zijn trainer Paulo Saldanha rijdt hij mock Rio races, wat zoveel inhoudt als een nagebootst parcours in Canada van 255 kilometer met ongeveer 4.000 hoogtemeters erin. Het mag niet baten. Woods eindigt op het glibberige parcours in Brazilië als vijfenvijftigste.

Zijn parcours

Toch is de manier waarop het parcours in Rio de Janeiro was opgebouwd, met veertien stevige klimmetjes erin, wel gelijk aan het type waar Woods zich thuisvoelt. Al toen hij nog in de America Tour reed won hij bijvoorbeeld de rit van Silver City naar Pino Altos in de Tour of Gila van 2015. In de eerste week van april 2017 liet hij zich op WT-niveau zien in de vijfde etappe van de Ronde van het Baskenland. In de korte rit van een krappe 140 kilometer volgen de bergen elkaar in steeds hoger tempo op. De Canadees hoeft alleen Alejandro Valverde, Romain Bardet en Rigoberto Uran voor zich te dulden. Over zijn schouder ziet hij alleen Louis Meintjes en Alberto Contador in zijn wiel.

Ook in wedstrijden als de Gran Premio Miguel Indurain, Milaan-Turijn, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik heeft hij in zijn anderhalf jaar in de wereldtop al laten zien moeiteloos met mannen mee te kunnen die al sinds hun kindertijd zijn klaargestoomd voor een leven als profrenner. Als er een wedstrijd is die hij kan winnen, dan is het er één waarin veel hoogtemeters overwonnen moeten worden over meerdere, middellange, liefst steile bergen en heuvels. Een rit in deze Vuelta die in dat profiel past is etappe nummer 17 naar Los Machucos. Monumento Vaca Pasiega. Een rit die bovendien komt op een moment in de wedstrijd wanneer Woods al definitief uitgeschakeld zal zijn voor een goede klassering in het klassement.

Zijn zwakte

Een dag eerder wordt de Canadees namelijk geconfronteerd met zijn grote zwakte. Als er één ding is wat hij niet beheerst, dan is het het duel met de klok aangaan. Worden zijn twee veertiende plaatsen in het nationale tijdritkampioenschap van Canada, waar hij zelfs verschillende amateurs moest voor laten gaan, niet meegerekend, dan is zijn beste prestatie in een tijdrit de achtentwintigste plaats. In zijn zeven tijdritten op zijn programma in 2017 wist hij welgeteld één keer bij de eerste honderd te eindigen. In de Ronde van het Baskenland, met een berg erin, werd hij eenenveertigste.

Het is daarom goed te begrijpen dat Woods de verwachtingen rond zijn persoon na de eerste week in de Vuelta heeft getemperd. Met een rit tegen de klok van veertig kilometer in het etappeschema is het nagenoeg onmogelijk voor hem om een goed klassement te rijden. In de Giro d’Italia van eerder dit jaar liet hij in de twee tijdritten al 11.46 liggen. Als hij verder overal in het wiel van de latere winnaar Tom Dumoulin had gezeten in die koers, dan zou hij nog slechts tiende zijn geworden.

Dat neemt niet weg dat Michael Woods er in deze Vuelta alles aan zal doen om zijn klassement te beschermen. Zo liet hij zich al ontvallen dat een etappeoverwinning het voornaamste doel van Cannondale-Drapac is, maar dat het hem niet uitmaakt of hij die in een ontsnapping of vanuit een positie als klassementsrenner moet zien te pakken.

Schrijf u in voor de Bezemwagen

Iedere week de Bezemwagen direct in uw inbox ontvangen? Dat kan! Schrijf u nu in en krijg de Bezemwagen elke vrijdagmiddag rond 12.00 in uw mailbox! In de nieuwsbrief vindt u niet alleen het belangrijkste nieuws van de afgelopen week verzameld, maar ook iedere week een exclusief groot wielerverhaal, speciaal voor de Bezemwagen. Daarnaast zal de brief regelmatig leuke acties en extra’s bevatten.

Inschrijven voor de Bezemwagen:
[mc4wp_form id=”53747″]