De Bezemwagen: EK Herning, Kristoff of Viviani?

Het is publiek geheim dat het EK-parcours in het Deense Herning zich bij uitstek leent voor sprinters. Het is dan ook niet vreemd dat alle landen hun best beschikbare rappe man hebben opgesteld. Hoewel de beste sprinters van het peloton verstek laten gaan zijn er zeker ook meerdere interessante namen wel aanwezig om een koninklijk duel aan te gaan.

Van die rappe mannen zijn er twee met afstand favoriet voor de titel. Met de overwinning in de Prudential RideLondon-Surrey Classic vers in zijn achterzak zal Alexander Kristoff met een goed gevoel naar Denemarken afreizen. Anderen zien echter in de tot op het bot getergde Elia Viviani de topfavoriet voor de Europese titel. Wat zijn de stijlen van beide sprinters en wat is voor beide mannen het ideale verloop van de kampioenschapssprint?

Alexander Kristoff

De Noorse Katusha-raket Alexander Kristoff lijkt eindelijk zijn twee jaar durende sabbatical te hebben doorbroken. Sinds zijn topprestaties in de jaren 2014 en 2015 bleek het immers voor de man uit Oslo moeilijk om grootse zeges aan zijn palmares toe te voegen. Al mag niet vergeten worden dat hij in de afgelopen negentien maanden ‘gewoon’ zeventien koersen op zijn naam schreef.  Wel was het alweer drie maanden geleden sinds hij Rund um den Finanzplatz won.

Dat hij juist nu zijn goed vorm lijkt terug te vinden is enigszins opvallend. In de Tour de France ging hij al vroeg in de zeventiende etappe hard onderuit in de afdaling van de Col d’Ornon. Dit was ook zichtbaar in de slotrit van de Tour de France vier dagen later. Daar begon hij in het wiel van latere winnaar Dylan Groenewegen aan de sprint. In plaats van meer snelheid te ontwikkelen leken zijn krachten juist weg te vloeien. In de laatste 25 meter kwamen maar liefst drie renners hem nog voorbij, waardoor hij als vijfde eindigde.

Hoewel hij zijn echte vormpiek waarschijnlijk pas rond de derde week van september wil bereiken, zal zijn zege in de Prudential RideLondon-Surrey Classic bevestigen dat het met de vorm wel weer goed zit. Nu de uitvoering in grote wedstrijden nog. Te beginnen in Herning om daarna in Bergen, Noorwegen in september nogmaals toe te kunnen slaan. Kristoff is immers vast van plan om het kunststukje van Peter Sagan uit 2016, de EK/WK-dubbelslag, te herhalen als lokale favoriet.

De sprint van Kristoff is zeer herkenbaar. De stijl van die de Noor erop nahoudt komt vaak over alsof hij een tand te zwaar geschakeld staat. Kristoff beschikt over een ongekende hoeveelheid kracht in de benen. Daardoor kan hij lange sprints aan waarbij hij al op zo’n 275 meter van de streep aan kop komt en de leiding niet meer afstaat. Hij kan daarin op goede dagen veel meer snelheid ontwikkelen dan zijn concurrenten. Niet zeldzaam is het dat Kristoff de concurrentie op meer dan een lengte weet te zetten in de laatste driehonderd meter. Ook wanneer die concurrentie de wereldtop betreft. Tegelijkertijd is dit ook zijn valkuil op zwakkere dagen. Als zijn vorm niet honderd procent is valt hij in de laatste vijftig meter stil. Zoals te zien was in Parijs.

Elia Viviani

Rondom Elia Viviani heeft de afgelopen maanden vooral de geur van ongenoegen gehangen. De Italiaanse Olympisch kampioen op de baan was namelijk alles behalve tevreden bij zijn werkgever Team Sky. Die ploeg stelde hem bijvoorbeeld niet op in de Giro d’Italia. De geruchten gingen zelfs dat Viviani per direct zou overstappen naar UAE. Dit is inmiddels van de baan.

Niet onbelangrijk is dat in het laatste rechtstreekse duel tussen de beide kemphanen, de door Kristoff gewonnen Prudential RideLondon, Viviani in geen velden of wegen te bekennen was. Hij werd elfde. Dat Team Sky tijdens de koers zijn pijlen richtte op een ontsnapping van peter Kennaugh zegt in dat opzicht ook iets over de plek die Viviani binnen het team heeft. Misschien zegt het ook iets over de vorm waarin de Italiaan steekt. Hij probeerde het immers wel in zijn eentje, maar moest op 75 meter van de streep weer gaan zitten.

De stijl van Viviani heeft in recente jaren een ontwikkeling doorgemaakt. In zijn jaren bij Liquigas en Cannondale kwam de Italiaan vaak op kop dankzij een goede lead-out. Wie sprints bekijkt uit de periode van 2010 tot en met 2014 ziet een jonge Viviani bijna zonder uitzondering de spurts winnen na een venijninge korte sprint die wordt opgezet door bijvoorbeeld Daniel Oss, die destijds ook nog voor de groene Italiaans-Amerikaanse formatie uitkwam.

Bij Team Sky heeft men hem geleerd zijn instinct wat meer te volgen. Tegenwoordig blijft Veronees het liefst tot de laatste vijftig meter in de slipstream van een opponent hangen voor hij zijn finale jump maakt. Dit heeft er voor gezorgd dat hij weliswaar iets minder wint dan in zijn Liquigas/Cannondale-periode (gemiddel 5,6 zeges per jaar bij Sky tegenover 6,75 bij zijn vorige werkgever), maar de wedstrijden die hij wint zijn wel van groter kaliber. Zo won hij etappes in de Giro d’Italia en de Ronde van Romandië in het zwarte tricot van de Engelse formatie.

Naast elkaar gelegd

In de seizoenen 2015, 2016 en 2017 troffen Viviani en Kristoff elkaar vijfentwintig maal in eendagswedstrijden dan wel etappes. Alexander Kristoff was daarin Elia Viviani maar liefst eenentwintig keer de baas. Twee keer was de strijd onbeslist omadt beide mannen in de remmen knepen. Slechts twee keer was Viviani de betere. Dat was in de tweede etappe van de Driedaagse De Panne-Koksijde van 2016 waar Viviani won en recentelijk in de eerste etappe van de Tour of California waar Viviani derde werd en Kristoff dertiende.

Het grote verschil in stijl tussen beide mannen kan dit duel interessant maken. Kristoff is de man die vroeg aangaat en zijn sprint graag tot het einde ziet reiken. Viviani wil het liefst zo lang mogelijk profiteren van een topper voor hem en dan aan het slot van de sprint nog een extra versnelling eruit gooien. De kracht in de benen van Kristoff lijkt dus de belangrijkste factor in deze sprint te gaan worden. Hoe groter die is, hoe groter zijn kans.

De anderen?

Wie wel in goede vorm stak in Londen was de Deen Magnus Cort Nielsen met zijn tweede plek. De Denen hebben bovendien Matti Breschel als motor voor hem. Ook Wouter Wippert wist net als Cort Nielsen voor Viviani te eindigen in Londen. Moreno Hofland lijkt als zijn gangmaker te gaan fungeren. Al deze renners lieten een betere sprint zien dan Sam Bennett die net als Viviani al vroeg stil bleek te vallen ondanks een goede lead-out.

Renenrs die niet in Londen waren maar wel belangrijk kunnen zijn in de sprint zijn Bryan Coquard, het Sloveense duo Borut Bozic en Luka Mezgec en het Spaanse tweetal Jose-Joaquin Rojas en Juan José Lobato. Veel renners die aan het vertrek staan in Herning waren ook te vinden in de Ronde van Wallonië. Daar liet Jasper De Buyst zich van zijn beste kant zien. Hij won de rit naar Seraing door onder andere Lobato en Coquard te verslaan.

Overigens kunnen ook de thuislanden van de beide hoofdpersonen alle kanten op. Noorwegen kan het plan omgooien en Edvald Boasson Hagen uitspelen. Italië neemt een hele reeks sprinters mee. Roberto Ferrari, Davide Cimolai, Jacopo Guarnieri, ze kunnen allemaal als laatste wagon in de sprinttrein worden ingehaakt als Viviani niet de man in vorm blijkt.

Schrijf u in voor de Bezemwagen

Iedere week de Bezemwagen direct in uw inbox ontvangen? Dat kan! Schrijf u nu in en krijg de Bezemwagen elke vrijdagmiddag rond 12.00 in uw mailbox! In de nieuwsbrief vindt u niet alleen het belangrijkste nieuws van de afgelopen week verzameld, maar ook iedere week een exclusief groot wielerverhaal, speciaal voor de Bezemwagen. Daarnaast zal de brief regelmatig leuke acties en extra’s bevatten.

Inschrijven voor de Bezemwagen:
[mc4wp_form id=”53747″]