TourTip 11: Alexey Lutsenko

Aftellend naar de Tourstart wordt in deze serie iedere dag een renner uitgelicht. Welke renners, anders dan de traditionele top zijn de moeite waard om in de gaten te houden, waar en waarom? Vandaag in deel 11: Alexey Lutsenko.

Na een teleurstellende dertiende plaats vorig jaar aast Astana-kopman en kersvers Italiaans kampioen Fabio Aru op een topnotering in het eindklassement. Zijn kopmanschap deelt hij met Jakob Fuglsang die dezelfde plannen heeft en er gaat een sterk team mee ter ondersteuning. Dat team wordt vaak als volgt omschreven: Dario Cataldo, Andriy Grivko, Michael Valgren en vier Kazakken. Het staat er alsof de vier als opvulmiddel gebruikt zijn; daarom kijken we nu naar één van die vier Kazakken: Alexey Lutsenko.

De pas 24-jarige Lutsenko heeft er al een half wielerleven opzitten en begint zaterdag aan zijn vierde grote ronde. Als er in het verleden geen visumproblemen waren geweest, waren dat er ongetwijfeld meer.

Alexey Lutsenko maakte op jonge leeftijd al de overstap naar de profs. Zijn tijd bij de beloftes sloot hij af in stijl, door op het WK van 2012 in Valkenburg Wereldkampioen te worden. In zijn debuutjaar reed hij al de Tour; hij was er na Danny van Poppel de jongste deelnemer. In zijn tweede jaar bij de profs won Lutsenko zijn eerste wedstrijd op het hoogste niveau, de tijdrit in de Ronde van Denemarken. Kort daarna volgde nummer twee. Dat was de door Vinokoerov georganiseerde Ronde van Almaty, een Kazachse 1.1 koers, die hij in 2016 voor de derde keer op rij won.

In de Vuelta van 2014 was hij al dicht bij een grote overwinning. In de etappe met aankomst bergop zat hij in de vlucht van de dag. Daar zat hij met dertig anderen en zeker niet de minsten. Anacona, Cunego, Hesjedal, Cataldo, Feline en Jungels, om er maar eens wat te noemen. Op de zware slotklim (eerste categorie) liet hij er 29 van de dertig achter zich, enkel Winner Anacona moest hij voor zich dulden.

Grote overwinningen kwamen later in de Ronde van Zwitserland (2015) en Parijs-Nice (2016). In de laatste etappe van de Ronde van Zwitserland zat Lutsenko op het heuvelachtige parcours rond Bern opnieuw in de vlucht van de dag. Nu met onder andere Kwiatkowski, Albassini, Barguil en opnieuw Anacona. Twintig kilometer van de meet reed hij met Jan Bakelants daaruit weg en in de sprint was hij duidelijk de sterkste.

In Parijs-Nice won Lutsenko de zware overgangsetappe met daarin vijf beklimmingen. Na de laatste klim zat hij nog in het peloton, of wat daarvan over was. De helft reed inmiddels op achterstand. Na de laatste klim plaatste Lutsenko zijn beslissende aanval en soleerde met nog een kleine dertig kilometer te gaan naar de finish.

Het moge duidelijk zijn dat het deze Tour om Fabio Aru en Jakob Fuglsang draait voor Astana. Maar als er een mannetje meegestuurd wordt in de vlucht, kijk dan niet gek op als het “een Kazak” is. Alexey Lutsenko bijvoorbeeld, die er op een goede dag nog een solootje uitperst.

Speel tijdens de Tour mee met het Cycling Story Koersspel en word de beste ploegleider!