Cyclocross: WK veldrijden 2017 – “Hobbycrosser”

Met het WK veldrijden voor de deur moest er bijna traditiegetrouw met modder gegooid worden. Dit keer was het eerst Adrie van der Poel die de aandacht op zich kreeg nadat hij ingehuurd werd om de paaltjes op het WK parcours de grond in te slaan. Niels Albert moest er wat van vinden en Mathieu van der Poel twitterde daarover #janker. Daarna was er bij de dames ook rumoer: de Belgische bondscoach Rudy de Bie noemde zijn pupil Loes Sels een hobbycrosser en vroeg zich af of deze wel aanspraak mocht maken op de onkostenvergoeding van de bond.

Het was een rake opmerking gebaseerd op juistheden, maar die werd hem uiteraard niet in dank afgenomen. Het was dan ook onhandig geformuleerd. Respectloos en triest, noemde Sels zijn uitspraak. De bondscoach vroeg zich af of hij ook dames moest selecteren die enkel als opvulling dienen, of dat ze bij gebrek aan beter maar beter thuis konden blijven. Zoals bij de beloftes, waar slechts één deelneemster namens België aan de start verschijnt.

De Bie had een punt met zijn uitspraak, de reactie van Sels was ook terecht. Het vervelende voor Sels en veel andere crossers is dat het prijzengeld dermate laag is, dat de meeste dames er niet van kunnen leven en er dus bij moeten werken indien sponsoring het begrotingstekort niet compenseert; voilà, je bent hobbycrosser. Op het afgelopen Belgisch kampioenschap werd Sels vierde, en ontving daarmee een cheque van wel €140.- van de organisatie. Vierde op het BK bij de heren was goed voor €850.- Er zijn wedstrijden waar het prijzengeld bij de dames en heren gelijkgetrokken is, zoals het aankomende WK waar de winnaars €3667.- opstrijken, maar over het algemeen krijgen de dames hetzelfde betaald als de heren onder de 23, ongeveer 15% van wat de eliteheren ontvangen; we beschouwen de dameswedstrijd dan ook als het voorprogramma.

Sels vertelde dat ze de cross in Amerika, aan het begin van het seizoen, zelf bekostigd had. Een investering van €4000.- Ze moet daarvoor een heel jaar flinke uitslagen rijden. Zoals gezegd is zij hierin niet alleen. Helen Wyman bijvoorbeeld, zit in ongeveer hetzelfde schuitje. Zij is een voorvechtster van gelijke rechten in het veldrijden en zit als rijdster in de herfst van haar carrière. De negenvoudig Brits kampioene is haar eigen ploeg (project: NEXT Wyman) gestart en schrijft daarover. Alles moet betaald worden van sponsoring en wat de sponsor daarvoor terugkrijgt moge duidelijk zijn. Die verwachten dan ook dat je aan de start van grote wedstrijden verschijnt, waar veel media-aandacht is. Haar rijdster Amira Mellor reed in Spanje een serie C2 wedstrijden en streed daar mee om de ereplaatsen. De wedstrijden in Spanje werden echter onderbroken door de wereldbekerwedstrijd in Koksijde, waar veel meer UCI punten te verdienen waren en dat was ook nog in het Mekka van het veldrijden. De cross werd zoals we weten om veiligheidsredenen niet verreden. Het op en neer reizen had het team €1200.- gekost aan brandstof, overnachtingen en maaltijden. Een strop voor solorijders en kleine teams als NEXT Wyman.

In de kantine van de wielerbaan in Eindhoven sprak ik met Michel over het professioneel dameswielrennen. Hij is al jaren betrokken en ging de wereld over met de verschillende teams waarvoor hij als ploegleider werkte. Dat hij gepensioneerd is, maakt het voor hem makkelijker; een onkostenvergoeding is al voldoende betaald en dat komt dan weer goed uit voor de teams want ook op de weg is het geen vetpot bij de dames. De wielrensters op professioneel niveau, zo legde hij uit, krijgen soms profcontracten aangeboden waar nauwelijks sprake is van een salaris. Die houden in dat ze een trainingsfiets en een kledingpakket mee naar huis krijgen, en tijdens wedstrijden zijn er twee wedstrijdfietsen en een tijdritfiets gefaciliteerd. Op basis van uitslagen en vergaarde UCI punten in het verleden, kan je een maandsalaris aangeboden krijgen van wel €100.- Daarmee heb je een contract en een team en ben je dus prof. Maar volwaardig? Financieel niet, sportief wel: je start in de grootste wedstrijden en moet er vooral voor leven want buiten het reizen en de wedstrijden train je fulltime. Een baan daarnaast zou je dus hobbywerker maken, maar is eigenlijk niet te doen.

Dat er zaterdag bij de dames de hobbycrossers in de meerderheid zijn, zal verder niet in de uitslag merkbaar zijn. De wereldkampioene zal voortkomen uit het select groepje full profs. Niet omdat ze prof zijn, maar simpelweg omdat ze boven de rest uitsteken.

Bestel hier