Gasparotto: ‘Een engel zat op mijn schouder’
Wielernieuws 18 april 2016 0:14 Redactie
De overwinning van Enrico Gasparotto in de Amstel Gold Race zondag volgt op een periode vol verdriet binnen zijn ploeg Wanty-Groupe Gobert. Bijna drie weken geleden overleed zijn ploeggenoot Antoine Demoitié na een noodlottig ongeval in Gent-Wevelgem. Logisch dus dat de gedachten na afloop van de koers uitgingen naar de Belg. ,,Deze overwinning is voor de familie van Antoine Demoitié”, zei Gasparotto. ,,Vandaag had ik een engel op mijn schouder. Als ik aan Antoine dacht, ging ik sneller.”
Enrico Gasparotto (1ste):
,,Ik had ongelooflijke benen vandaag. Alles verliep volgens plan. Het is de mooiste overwinning voor deze ploeg. Het team heeft echt goed gewerkt. We hadden een renner in de ontsnapping en daarna Björn Thurau in de achtervolgende groep. De overige renners hebben me goed beschermd: het was perfect.”
Michael Valgren (2de):
,,Ik ben echt blij. Ik hoop de Gold Race ooit te winnen. Vorig jaar was het gevoel al heel, heel goed en deze wedstrijd past bij me. Het is echter een echt zware wedstrijd, het is de hele dag hectisch en je moet het geluk hebben dat je niet valt. Ook door een lekke band kan je zomaar worden teruggeslagen. Ik had geluk vandaag en was sterk, maar ik hoop in de toekomst nog sterker te worden.”
Sonny Colbrelli (3de):
,,Na de finish was ik teleurgesteld, ik had het gevoel dat ik een grote kans had gemist. Toen ik eenmaal op het podium stond vergat ik de teleurstelling en kon ik genieten. Ik heb veel grote renners achter me gelaten, wat bewijst dat ik een sterke wedstrijd heb gereden.”
Tim Wellens (10de):
,,Op zich ben ik wel tevreden over deze wedstrijd, niet met het resultaat maar wel over het gevoel in de benen. Ik heb geprobeerd om de koers te winnen door aan te vallen en dat is jammer genoeg niet gelukt. Maar ik voel zeker een verschil in vergelijking met vorig jaar, toen kon ik de betere renners niet volgen op de Cauberg. De manier hoe ik vandaag gekoerst heb en het goeie gevoel in de benen doen me alvast het beste verhopen voor de komende wedstrijden.”
Bauke Mollema (14de):
,,Ik hoopte vanzelfsprekend op meer in deze wedstrijd. Maar de koers is 250 kilometer lang, er was veel stress en aan het eind staan we met lege handen, dus ik kan niet echt tevreden zijn. Ik voelde me oké vandaag en ik herstelde aardig na de beklimmingen, dus volgende week hebben we nieuwe kansen.”
Geen gerelateerde artikelen.