Column: WK veldrijden 2016

Veldrijden Wielercolumns Laatst bijgewerkt 26 juli 2018 22:15 Redactie

Het WK veldrijden is dit weekend in het Belgische Zolder en er zijn bij de elite drie kandidaten voor de wereldtitel: de Nederlanders Mathieu van der Poel, Lars van der Haar en een willekeurige Belg. Het maakt niet zo veel uit wie de Belgische bondscoach opstelt: iedere Belg op een cyclocrossfiets is een potentiële wereldkampioen.

De favorieten
Met exact dezelfde woorden begon ik mijn proloog van een jaar geleden, over het WK dat toen in het Tsjechische Tábor werd gehouden. Nu echter met de kanttekening dat -ondanks een aantal fraaie resultaten dit seizoen- Sven Nys de eerste Belg is in de historie van het WK veldrijden die kansloos is voor de eindzege. Hij bood zelfs aan om in dienst van Wout van Aert te rijden, mocht het nodig zijn. Afijn, dan blijven er nog genoeg Belgen over en hoewel regerend wereldkampioen Mathieu van der Poel praat als een Belg, tellen we hem mee als Nederlander. De strijd om het goud zal gaan tussen Van Aert en Van der Poel, outsiders zijn alle andere Belgen en Lars van der Haar.
De Belgen hebben zoveel kwaliteit dat ze het zich kunnen veroorloven om hun eigen kampioen van 2013 en 2015 Klaas Vantornout niet eens op te stellen. Een logische keuze gezien zijn huidige vorm. Sneu genoeg kan er zelfs gezegd worden dat iedere Belg op een cyclocrossfiets in potentie beter is dan Vantornout op dit moment. De Belgisch kampioen is er dus niet bij zondag.

Wie er ook niet bij zijn
Aan het begin van het veldseizoen kwamen er steeds meer berichten dat wegrenners met een verleden in het veld de tijdelijke overstap zouden maken. Zdeněk Štybar bijvoorbeeld (praat ook als een Belg maar is Tsjech) deed dat al eens eerder en won, na goud in ’10 en ’11, het WK als ‘gast’ in 2014.
John Gadret was in het veld tweemaal kampioen van Frankrijk en werd nochtans derde op de Franse kampioenschappen. Een verklaring voor het niet selecteren werd overigens niet gegeven door de Franse bondscoach. Mike Teunissen, wereldkampioen in het veld bij de beloften in 2014, reed zijn rondjes met plezier maar op de vraag of hij al aan WK deelname dacht, antwoordde hij dat die kans ongeveer 0% zou zijn. “Het niveau van de anderen is toch veel te hoog voor mij?”. Zij zijn er sowieso niet bij.

De middenmoot
Buiten bereik van de camera zullen een aantal Duitsers, Amerikanen, Zwitsers, Tsjechen, Fransen en Italianen proberen top-tien te rijden. Dit lukt ze over het algemeen op een goede dag in combinatie met pech voor een ander. Andere namen dan de Nederlandse en Belgische om op te letten zijn: Powers, Venturini en die Zwitser met die lastige naam (Tarmarcaramarazarcmazz… zoiets).
Lars Boom verdient ook een aparte vermelding. De wereldkampioen van 2008 en zesvoudig Nederlands kampioen in het veld keerde ook terug maar met weinig succes. Een teleurstellende laatste plaats in de wereldbekerwedstrijd van Zolder was zijn eerste resultaat van het seizoen. ‘BOOM GEKAPT’ zou een mooie krantenkop zijn de volgende dag, maar hij besloot niet te stoppen; hij geloofde nog steeds in deelname aan het WK en is er dus bij.

De achterhoede
Omdat het om een Wereldkampioenschap gaat, komen er ook deelnemers uit verre oorden; de achterhoede moet immers ook gevuld zijn. Het gaat hier om de nummers honderd tot tweehonderd, of nog lager, van de UCI-wereldranglijst. De Nieuw-Zeelander Agnus Edmond is de ‘slechtste’ van alle deelnemers en met zijn veertig jaar waarschijnlijk ook de oudste. Hij bezet plek 414 op de meest recente wereldranglijst. Samen met collega’s uit Japan, Australië, Canada, Oostenrijk en Luxemburg (de bananenrepublieken van het veldrijden) zorgen zij voor de strijd in de achterhoede. Hoe ze aan hun UCI punten komen, is een raadsel. Ze rijden zelden in beeld en komen slechts sporadisch voor in de uitslagen. De Canadees Mark McConnel, de huidige nummer 128 van de wereld, kent zijn plek in het veld en pakt vooraf zijn momentje. Zijn commentaar op deze afbeelding was dan ook erg treffend:

Because the camera really doesn’t leave the top 10 much.