Column: Kom op, Alessandro De Marchi!

Nog een weekje en dan weten we wie de 70ste Vuelta a España. Houdt Fabio Aru stand, de man die hoe langer de etappe duurt, des te moeilijker kijkt? Weet Joaquim Rodriguez (‘El Purito’) eindelijk zijn eerste grote ronde te winnen? Rijdt Tom Dumoulin op 9 september de straatstenen uit de straat en herovert hij de rode leiderstrui? Of is het toch één van de andere goden die toeslaat in de slotweek?

Door: Tim van Hengel

Ook het Cycling Story Koersspel staat een spannende ontknoping te wachten. De verschillen aan de top zijn minimaal, waardoor nog veel deelnemers in aanmerking komen voor de eindzege. De overwinning die ík in elk geval alweer uit mijn hoofd heb gezet. De 84ste plek zet vooralsnog weinig zoden aan de dijk en ik denk dat ik komende winter maar weer de wielerboeken induik om me tiptop voor te bereiden op het nieuwe seizoen.

Bruna
De aanloop naar de Ronde van Spanje was zo veelbelovend. Het was mooi weer, in de Bruna-boekhandels lachten felrode tijdschriften als WielerRevue en ProCycling me toe en op het nippertje maakte Peter Sagan bekend dat hij tóch aan de start van de wedstrijd zou verschijnen: de alleskunner van Tinkoff-Saxo zou me zeker punten opleveren. Ik trok me enkele dagen terug in mijn mancave en begon met Het Samenstellen van mijn Koersspel-team.

Het werd een wikken-en-wegen: hogere wiskunde was er niks bij. Wat als ik Nairo Quintana zou nemen, net als iedereen: kon ik dan niet beter voor de verrassing gaan? Moest ik Tejay van Garderen nemen, de man die best hard een berg kan oprijden, maar die tegelijkertijd nogal eens tegen het asfalt smakt? Ik nam een teug koffie en ging weer verder met denken. Optellen, aftrekken, vermenigvuldigen… Zelfs staartdelen moest eraan te pas komen.

Uiteindelijk had ik vijftien rakkers op papier en belde ik trots collega Tim van Dijk, die me weer aan het twijfelen bracht. ,,Hoeveel Nederlanders heb je in je ploeg?” vroeg hij. Mijn systeem raakte in paniek. Snel zette ik mijn laptop weer aan. Ik gooide wat renners uit mijn ploeg, waaronder topfavoriet Nairo Quintana, en klikte op de ‘+’ achter de naam van Tom Dumoulin.

Uitschieters
Inmiddels zijn we twee weken verder en zijn 242 punten mij ten deel gevallen. Ik heb tot nu toe twee uitschieters gekend, de elfde plek in etappe vier en de achtste in etappe negen. Daar tegenover staan ook een 140ste en 144ste plaats. Alles bij elkaar zijn mijn goed voor een plekje in de top 90 van het Koersspel. Wiens schuld is dat dan, op zoek gaand naar een zondebok.

De keus om Tejay van Garderen buiten de selectie te laten, bleek een goede. De Amerikaan kende wederom pech en moest de Vuelta al vroegtijdig verlaten. Hetzelfde gold voor Matteo Pelucchi, maar die heb ik juist wél weer in mijn team. Ook Nacer Bouhanni, Caleb Ewan, Chris Froome (‘Froomie, how are you?’) en Vincenzo Nibali zijn er niet meer bij. Ook Peter Sagan niet, maar dat was de schuld van de organisatie (zondebok!).

Omdat de meeste concurrenten ook wel puntenpakkers als John Degenkolb, Alejandro Valverde, Rafal Majka en Joaquim Rodriguez in hun team hebben, moet ik het toch hebben van de creativiteit. Dat ik content ben met mijn troef Tom Dumoulin, staat buiten kijf. Wat de Nederlander laat zien onder de Spaanse zon is Dafne Schipperiaans. Zelden heb ik een landgenoot zo knoeperthard de meest verschrikkelijke bergen zien oprijden.

Vamos
En wat te denken van Jose Joaquin Rojas? De 30-jarige Spanjaard wacht nog altijd op zijn éérste grote zege, maar met 24 punten is het een nuttige kracht in het Koersspel. Daarentegen hebben Alessandro De Marchi, Pierre Rolland en Daniel Navarro nog een nul achter hun naam. Ik hoop dat dit illustere trio nog gaat vlammen in de laatste week en mij nog wat plekjes doet stijgen. Ik ga maar alvast op zoek naar de Franse, Spaanse en Italiaanse vertaling voor ‘Kom op!’.