Wie niet wegwaait is gezien…

‘Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind… zichzelf een weg baant?’. Jürgen Roelandts gaf vandaag een antwoord op de vraag die Boudewijn de Groot zich al stelt sinds 1973. Zin voor symboliek, dat heeft Roelandts wel… ‘Rukwinden tegen 80 per uur? Oké, dan begin ik mijn raid op 80 km van de meet!’, moet hij gedacht hebben. In volle finale blies hij eigenhandig een heel kransje topfavorieten op grote achterstand. Hij zette de gure rukwinden fysisch om in talrijke zuchten van verlichting en energie, na de medische tegenwind van de afgelopen weken. Wat een kracht en lef om het gevecht met de natuurelementen en de tegenstand zo groots en met open vizier aan te gaan. Uit de oude doos, uit de oortjesloze tijd, toen wielrenners nog niet werden bediend met een joystick of een remote control in de volgwagen. Jürgen, please, wil je de komende weken nog voor zulke exploten zürgen?

Minstens even indrukwekkend was het weekend van de Welshe winnaar van de E3-prijs Harelbeke, Geraint Thomas. Die man verkeert in good shape. Zoals de straffe wind hem eventjes uit het zadel wierp, zo sterk reed hij gepatenteerde hardrijders als Sep Vanmarcke en Stijn Vandebergh uit het wiel. Hij kan het zelf niet geloven, maar deze ongelovig Thomas is wel degelijk dè topfavoriet voor de Ronde van Vlaanderen. Wie deze apostel volgende week meeneemt over de laatste Paterberg, mag een kruis maken over zijn heilige wielerweek.

En is Sep Vanmarcke nu plots geen kandidaat-winnaar meer, nadat hij toch wel afgedroogd werd in het man-tegen-mangevecht? Natuurlijk wel. Sep Vanmarcke had – net als Thomas trouwens – een straffe E3 achter de rug en reed tijdens Gent-Wevelgem iets te nadrukkelijk met zijn snuffel in de wind. Eigenlijk reed hij tactisch geen dijk van een wedstrijd. Hij gaf het volle pond in de waaiers op 120 km voor de aankomst. Hij dichtte een aantal keren het gat naar de koplopers, maar die gaten hadden niet mogen vallen. Zijn trek- en sleurbeurten in de achtervolging op Roelandts waren gemiddeld langer dan die van zijn medevluchters, terwijl Vandenbergh, Paolini, Terpstra en Debusschere hun beurten helemaal, gedeeltelijk of soms een klein beetje oversloegen. Sep blijft Sep, hij koerst altijd. Hij moet hieruit lessen trekken: de wind-windsituatie van vandaag omzetten in een win-winsituatie volgende week.

In de marge van de wedstrijdheroïek kwam Zico Waeytjens – what’s in a name – vandaag als 14de over de streep. Prachtprestatie, met maar 39 finishers in Wevelgem. Met een dergelijk thematische achternaam kan je best vooraan eindigen om van enig goedgemikte zelfpubliciteit te kunnen spreken. Kinderlijk voorspelbaar, zoals bakker Fijnebol en fietsenmaker Basje Spattenbord uit de legendarische kinderboekenreeks Pietje Puk. Rekenen nu op Mitchell Docker van Orica-Greenedge om naar top 10-plaatsen te hobbelen en dokkeren in de resterende kasseiklassiekers. Of op Stijn Vandenbergh in Luik-Bastenaken-Luik. Onmogelijk?! Het zou hen in ieder geval … geen windeieren leggen.