Ronde van Lombardije 2014 – Reactie Daniel Martin (1e)

Daniel Martin (Garmin Sharp) kreeg vandaag in de Ronde van Lombardije eindelijk loon naar werken. Na een jaar vol tegenslagen, waarin de Ier onder meer in Luik-Bastenaken-Luik, de Giro d’Italia en de Vuelta a Espana tegen de vlakte ging, gooide Martin in de laatste klassieker van het seizoen in de roos. Na afloop sprak hij met de pers over zijn versnelling, zijn moeizame jaar, zijn jeugddroom en zijn toekomstplannen.

“Ik zag een moment van twijfel”, zei Daniel Martin na afloop. “Ik denk niet dat de andere renners wisten dat ik daar nog was, want ik hing de hele tijd in het laatste wiel. Op een gegeven moment was ik op snelheid, wist ik dat ik een voorsprong had en toen was het alleen nog de vraag of ik zou vallen of niet. Ik heb namelijk een geschiedenis met vallen in de laatste bocht, zoals in Lombardije afgelopen jaar en in Luik-Bastenaken-Luik. Het is ongelooflijk, ik heb er geen woorden voor.”

“Het was een moeilijk jaar. Na valpartijen in Luik-Bastenaken-Luik en de Giro d’Italia, ben ik ook gecrasht in de Vuelta op een erg slecht moment. Zelfs afgelopen week nog, tijdens de wereldkampioenschappen, gingen er mensen voor me tegen de grond. Ik heb veel geluk gehad in mijn loopbaan, dus het is normaal dat er dan wel eens een pechseizoen tussen zit. De ploeg heeft me geholpen: ze geloofden echt dat ik vandaag kon wonnen, dus het was makkelijker gemotiveerd te blijven en hard te trainen voor deze laatste wedstrijden. Ik wilde het seizoen niet afsluiten zonder overwinning. Ik heb na de Vuelta 100 procent gegeven en ik wilde hier winnen of in Beijing, en ik heb hier gewonnen, dus het is een speciale zege.”

“Lombardije is een van mijn eerste wielerherinneringen. Ik weet nog dat ik keek toen ik begon met fietsen en Paolo Bettini won. Het is ongelooflijk dat ik hier nu gewonnen heb. Ik ben vaak naar de Sancuary op de Ghisallo geweest. Ik hou van wielerhistorie en dit is een van de grootste wedstrijden van het jaar, dus om mijn naam op het palmares te zien staan is waanzinnig. De Ronde van Lombardije is een van mijn favoriete koersen. Ik ontdekte in 2009 voor het eerst dat ik goed ben in lange wedstrijden, toen ik achtste was in Como. Het is een schitterende klassieker, hoewel het een ander type koers is. Het peloton is namelijk moe, maar toch staan de sterkste klimmers aan de start. De koers maakt het mooi en Lombardije staat vlak na het WK op de kalender.

“Ik heb plezier in koersen en ik hou van eendagswedstrijden. Ik merkte in de Vuelta dat ik ook goed meekan in Grote Ronden, maar daar winnen zal nog wel een paar jaar duren. Hoe dan ook, er is iets speciaals aan eendagskoersen. Je start namelijk met veel energie en je eindigt volkomen leeg. Je moet risico nemen om te winnen. Ik hou daarvan. Ik ben nog maar 28 jaar oud, maar ik heb toch al twee monumenten gewonnen, dus ik ga op deze weg door en blijf genieten van het wielrennen.”