Het België-Nederland-pigment

Wat zou het fantastisch geweest zijn. Een regelrechte België-Holland in de halve finale van het WK voetbal in Brazilië. De clash der Lage Landen, het Oranje Legioen tegen de Rode Duivels. Nederland ‘liet de leeuw niet in zijn hempie staan’ want een sublieme Arjen Robben dirigeerde zijn maats naar de halve finale. De Rode Duivels dommelden in na een Argentijns slaapliedje en werden uit het toernooi geknikkerd. Jammer, jammer… Wat waren de Belgen toch gelukkig op het WK in Amerika (1994), toen Philippe Albert met een lage schuiver een wat sukkelende Jan Wouters te grazen nam aan de eerste paal… De overwinning was onterecht. Doelman Preud’homme was de man van de match, dat zegt genoeg. Maar… daar maalde geen Belg om. De Hollandse scalp hing aan de Belgische speer, dat en alleen dat was van tel…

België-Holland… Voor Belgen (ook voor Nederlanders?) is dat altijd een lekkere brok, omdat deze confrontaties geïnjecteerd zijn met een extra pigment. Het gevoel van de Rode Dwerg tegen de Oranje Reus… Een soort van inferioriteitspigment… Een welhaast chemische stof die ontbrandt in een over-mijn-lijk-mentaliteit. Een substantie die de afgelopen eeuwen cultuurhistorisch is binnengeslopen in het Belgisch DNA: ‘De Nederlanders Afpoeieren’.

Wat we niet kregen op het WK, kregen we afgelopen week in veelvoud op ons bord geserveerd. Smullen maar! Op het EK atletiek stonden Nafi Thiam en Nadine Broersen tegenover elkaar in de zevenkamp. Een Belgische en een Nederlandse in strijd om goud? Ho maar… dat werkt voor een Belg als een rode lap op een stier… Jammer genoeg lieten beiden zich nog rollen door een Franse atlete en – ook jammer voor Thiam – Broersen won nog zilver. Nederland-België: 1-0

Maar daar kwamen de Yellow Tigers, onze Belgische volleybalvrouwen. In een spannende vijfsetter droogden ze de Nederlandse meisjes af in de Final Four. Niets lekkerder voor een sport-Belg om een Nederlander in het stof te laten bijten. België-Nederland: 1-1

En wat in de Eneco-Tour werd opgevoerd was al helemaal dolletjes. Om te beginnen een Belgisch-Nederlandse organisatie en – het moet gezegd – zijn plaats op de kalender waard. Het eerste deel van de rittenwedstrijd werd gedomineerd door de Nederlanders Lars Boom en Tom Dumoulin. Zij zouden onder hun tweetjes lekker uitmaken wie de Eneco-Tour won. Maar toen staken de Belgen een tandje bij… een heel gebit zeg maar. Van Avermaet – eindelijk hij – won in Geraardsbergen, oververdiend. Tim Wellens won op La Redoute, reed de Nederlandse troonpretendenten in de vernieling en legde daar de basis voor zijn eindoverwinning. Guillaume Van Keirsbulck zorgde in de slotrit voor het toetje. Nederland-België: 1-4.

De BeNe-rivaliteit werd op treffende wijze geïllustreerd door Niki Terpstra en Maarten Wynants. Terpstra – ironisch genoeg een Nederlander in Belgische loondienst – beukte twee maal hard in op Wijnants. Wijnants – jawel, een Belg in Nederlandse loondienst – liet zich niet onbetuigd en reageerde met twee krachtige uithalen. Terpstra werd gediskwalificeerd en Wynants kreeg een geldboete maar stond wel in de uitslag. Stoute conclusie na deze boksmatch… Nederland-België: 1-5… Toch maar niet.

Nederland – België… altijd suspens met duels tot op de grens!