Tour de France 2014 – De 10 hoogtepunten Tour de France 2014 – De 10 hoogtepunten

Helaas is er weer een einde gekomen aan de Tour de France. Om nog even na te genieten van het drie wekende durende wielerspektakel heeft Cycling Story een lijst met 10 hoogtepunten samengesteld. Wat is uw favoriete moment uit deze 101e editie?

1. De mensenmassa bij Le Grand Départ

Nooit was er zo veel belangstelling voor de start van de Tour de France als dit jaar in Engeland. Honderdduizenden geïnteresseerde Britten stonden gedurende drie dagen massaal langs de kant. Korte hellingen hadden soms veel weg van L’Alpe d’Huez. Het leverde gevaarlijke momenten, maar bovenal prachtige beelden op. Een Grand Départ om niet snel te vergeten.

2. Giant-Shimano toont de perfecte sprint

De perfecte voorbereiding op een sprint bestaat bijna niet, maar in Londen kwamen de mannen van Giant-Shimano wel heel dicht in de buurt van perfectie. Met Nederlandse locomotieven als Albert Timmer, Koen de Kort, Roy Curvers, Tom Dumoulin en Tom Veelers werd hun Duitse topsprinter Marcel Kittel in ideale stelling gebracht voor de massasprint. Daarin maakte hij het voorbereidende werk van zijn ploeggenoten ook nog eens formidabel af. Een sprint uit het boekje.

3. De verlossende ritzege van Lars Boom

9 juli 2005. Het was van die datum geleden dat een Nederlander nog eens een rit had gewonnen in de Ronde van Frankrijk. Exact negen jaar later kreeg Pieter Weening eindelijk een opvolger. In de veelbesproken vijfde etappe, met zeven kasseistroken, soleerde klassiekerspecialist Lars Boom namens het Belkin Pro Cycling Team op fraaie wijze naar de overwinning.

4. Tony Martin voltooit fenomenale solo

Tony Martin is een fenomeen op de fiets. Niemand komt ook maar enigszins in de buurt van de tijdritcapaciteiten van ‘Der Panzerwagen’. Dat toonde de Duitser nog maar eens in de negende etappe. De renner van Omega Pharma-Quick Step was al vanuit de start op pad met de Italiaan Alessandro De Marchi en samen wisten zij een achtervolgende kopgroep van twintig renners op afstand te houden. Op 59 kilometer van het einde gooide Martin zijn metgezel overboord om zijn eigen tijdrit af te leggen. Martin bleef zijn indrukwekkende verzet ronddraaien en zag zijn voorsprong steeds groter worden. Na 170 kilometer mocht hij het zegegebaar maken, waarna het liefst 2’45” minuten wachten was op avonturiers die een hele dag reden voor een tweede plaats. Tegen de machine Tony Martin viel er namelijk vandaag niets te beginnen.

5. Vincenzo Nibali grijpt de macht op La Planche des Belles Filles

Op dag 10 van deze 101e Tour de France stond eindelijk de eerste aankomst bergop op het programma. Een serieuze graadmeter voor de favorieten. Vincenzo Nibali had op dag twee al een ritzege geboekt en de gele trui tot dag 9 om zijn schouders gehad. Titelverdediger Chris Froome zat na enkele valpartijen thuis en op weg naar La Planche des Belles Filles moest topfavoriet Alberto Contador opgeven met een scheenbeenbreuk. Dé kans voor Nibali om zich definitief kandidaat te stellen voor de eindzege. En de Italiaan uit de Astana-formatie deed dat met verve. Niemand was in staat om zijn machtige demarrage op La Planche des Belles Filles te beantwoorden. Het zou de verhoudingen tijdens deze Tour uiteindelijk goed weergeven, want de macht gaf hij nimmer meer uit handen.

6. De focus en overmacht van Nibali

Alle wielerliefhebbers denken met veel plezier terug aan de waaieretappe in de Tour van 2013. De kans op een herhaling was klein, maar in etappe 15 lagen er mogelijkheden. Dit was bekend bij alle ploegen en dus was iedereen uiterst alert. Toen het BMC Racing Team op 59 kilometer van de finish alles op de kant probeerde te zetten was het alarmfase rood in het complete peloton. Vincenzo Nibali doorzag het plannetje van BMC, reed als een komeet naar voren om zich als de ware patron in het treintje te nestelen en zo eigenhandig de poging van de ploeg-Van Garderen onschadelijk te maken. Een groots vertoon van macht dat ook nog eens zijn sterke focus uitstekend weergaf. Een veelzeggend beeld uit de 101e editie van de Tour.

7. De emoties van Tom-Jelte Slagter

De meerderheid van de ploegen staat na drie loodzware weken met lege handen. Dat scenario dreigde ook voor Garmin-Sharp dat podiumkandidaat en kopman Andrew Talansky al vroeg had verloren. Met enkel nog een tijdrit en de slotetappe naar Parijs in het verschiet, was etappe 19 de laatste mogelijkheid voor de Amerikaanse formatie om toch nog succes te behalen. En dus bedacht de ploeg een plan. Daarin vervulde onze landgenoot Tom-Jelte Slagter uiteindelijk een cruciale rol. De Groninger was zoals opgedragen mee in de vroege vlucht en ging met nog 28 kilometer te gaan solo verder om de enige klim voor het peloton over te geraken. Het peloton zat echter kort achter hem, waardoor hij op de Côte de Monbazillac (1,3 km à 7,6%) als ideale springplank diende voor de op komst zijnde ploegmaat Ramunas Navardauskas. Slagter trok op de top nog éen keer flink door voor de Litouwer, waarna die op jacht moest naar de dagzege. De hardrijder hield gedurende twaalf kilometer knap stand tegen het uitgedunde peloton met rappe mannen en bracht het ploegenspel tot een perfect einde. Na een moeizame Tour leidde dit tot veel emoties bij de moegestreden Slagter. Zo gelukkig kan iemand dus zijn als een teamgenoot wint.

8. De ijzersterke tijdrit van Tom Dumoulin

Tom Dumoulin keek na zijn overwinning op het NK Tijdrijden al reikhalzend uit naar de 54 kilometer lange tijdrit van zaterdag 26 juli. De Limburger van Giant-Shimano wilde daar vol trots zijn rood-wit-blauwe kampioenstrui tonen. En de 23-jarige Dumoulin deed dat met veel succes. Zoals verwacht was drievoudig wereldkampioen Tony Martin weer een klasse apart, maar op 1’38” achterstand legde de Nederlander knap beslag op de tweede plek. Hiermee bevestigde de specialist zijn status van wereldtopper in deze discipline en dus mogen wij nog veel moois van hem verwachten in de toekomst.

9. Het succes van de Fransen

36 keer won een Fransman de Ronde van Frankrijk, al staat het thuisland sinds 1985 (Bernard Hinault) droog. Ook de laatste podiumplaats dateerde al van 1997 (2e plaats voor Richard Virenque) en dat zorgde tot enige ontevredenheid bij het chauvinistische thuisvolk. Jaar na jaar gingen de Franse klassementsrenners ten onder aan de druk van het publiek. Uiteraard werden er ritten gewonnen en eindigden nationale troeven in de top-10, maar men wilde meer. Dit jaar rekende men op Thibaut Pinot (24) en Romain Bardet (23), renners uit een gouden generatie van talenten, en de 37-jarige Jean-Christophe Péraud. Een klassering in de top-5 was vooraf realistisch en dat werd het nog meer na het uitvallen van favorieten Chris Froome en Alberto Contador. Nadat ook andere concurrenten om verschillende redenen niet mee konden doen voor het podium, kwam de top-3 snel in zicht en vanaf de Alpen waren ze daar niet meer weg te denken. Er stond een boeiende strijd tussen de thuisrijders en na de klim naar Hautacam bezette Frankrijk de plaatsen twee en drie. In de tijdrit kwam vervolgens aan alle onzekerheid een einde. Door de sterke optredens hielden Péraud en Pinot de Spanjaard Alejandro Valverde van het podium. Een schitterend succes voor het gastland en dus leidde de beste prestatie sinds 1984 tot een mooi volksfeest in hoofdstad Parijs.

10. De koninklijke sprint op de Champs-Élysées

De massasprint in Parijs is altijd speciaal. De Champs-Élysées leent zich perfect voor een koninklijke sprint tussen de rapste mannen in het peloton. En dan wordt het ook nog eens op prachtige wijze in de huiskamers gebracht. Deze beelden mogen dan ook absoluut ontbreken in deze lijst. Dit jaar toonde Marcel Kittel zich net als een jaar geleden de snelste in de prestigestrijd en zo gaat hij opnieuw met vier ritzeges naar huis.