De Laatste Ronde van ‘Der Jens’

“Jens’ big ring is 56. His rear cassettte is 11-11-11-11-11-11-11-11-11-12”

“Shut up Legs, I Am Motherfucking Jens Voigt”, prijkt op het frame. Als eerbetoon aan de lange carrière van The Jensie heeft sponsor Trek Factory Racing voor hem een eigen fiets gecreëerd. Een fiets die zijn imposante wielerloopbaan in het kort weergeeft. De belangrijkste overwinningen staan op de achterbrug, naast de namen van zijn vrouw en zes kinderen, en de tricots van de ploegen waarvoor hij heeft gekoerst geven een leuk detail. Opvallend dat hij hier kiest voor twee overwinningen uit zijn amateurtijd: Peace Race Winner ’94 en Amateur World Cup Winner ’94. De Bundesflagge luistert het geheel op zodat hij in de winter van zijn carrière gesoigneerd aan de start kan verschijnen van zijn 16e Tour de France.

No No- no retirement yet!! I will happily ride that new bike a whole new saison next year- Down Under, Europe, Asia and again Amerika….

— Jens Voigt (@thejensie) August 9, 2013

17 September 1971, Grevesmühlen, Oost-Duitsland. De Germaanse sportmentaliteit krijgt er een allrounder bij. Een laatbloeier, die pas in 1997 op 26-jarige leeftijd doorbreekt als professioneel wielrenner. De duidelijke stelling op het frame heeft hij in het peloton te danken aan zijn enorme strijdlust en aanvalsdrift. Hoewel hij ook in het middengebergte aardig kan meekomen, blijkt hij door een hoog tempo te kunnen volhouden onder meer een goede tijdrijder. Met knechten komt er nog een specialisatie bij en is zijn Duitse teamspirit compleet. Een waardige speler in Team CSC (Tinkoff-Saxo) van ex-renner Bjarne Riis. Van 2004 tot 2010 haalt hij met zijn vierde profploeg veel successen. Juist in deze periode begint hij mij op te vallen. Zuiver toeval natuurlijk dat ik als beginnend wielrenner bij mijn eerste aankoop in de officiële koerstrui rondfiets. Een ploeg waarin ik mij kan vinden. Favoriete voetballer, club of renner, zo had ik iets met dit Deense wielerteam. Jens kende ik, toen ik door de ‘wielergekte’ werd bevangen, amper.

Tekst op het fietsframe van Jens Voigt.

Confidence
Hij blijkt een renner naar mijn hart, die serieus voor zijn sport gaat en zelden op negatieve wijze in het nieuws komt. Integendeel. Mijn interesse in deze goedlachse, hardwerkende Duitser sluipt er eigenlijk in. Doorheen de jaren, tussen de etappes, grote ronden en eendaagse koersen door, zie ik elke keer ene Voigt in beeld. Sleurend aan kop, bergop of in cadans op weg naar een scherpe tijdrit. Juist waar andere renners er niet eens aan denken, valt Jens aan. Lange ontsnappingen zijn hem lief. Niet altijd met het zelfde resultaat, maar als liefhebber moedig ik dergelijke aanvallen altijd aan. Het schijnt dat in het peloton sommige aanvallen als ‘nutteloos’ worden ervaren. Denk hierbij aan de aanvallen van onze eigen Johnny Hoogerland. “F*ck it!”, zou Jens zeggen, getuige ook onderstaand interview na Stage 4 in de Santos Tour Down Under van 2014. Het illustreert zelfs op middelbare leeftijd op treffende wijze zijn onbevangenheid. ‘Confidence Beyond Reason’ als het gaat om aanvallen.

Filosofisch
Jens Voigt is in zijn 43^e levensjaar filosofisch geworden: “Elk nieuw seizoen is als een veld vol maagdelijk witte sneeuw. Daar mag je dan overheen lopen en je voetafdrukken achterlaten. Ik ben mij gaan afvragen of ik in juli mijn afdruk kan achterlaten in de bergen van de Tour de France.” Ondanks dat zijn tank leeg raakt, is hij nog net zo gemotiveerd als altijd. Ziet hij kans om in zijn laatste Tour op verrassende wijze te ontsnappen? Een etappezege is volgens de huidige wielerwetten in de nadagen van een renner heel klein. Maar The Jensie kan nog wel een peloton beheersen en hier en daar nog demarreren met wat ongevraagde adviezen. Jonge renners kan hij voorzien van ervaringen en persoonlijke ‘stil’. In ieder geval verwacht ik in het laatste seizoen van Jens dat hij laat zien hoe sommige feitjes tot stand zijn gekomen.

Knechten kijken hoeveel drinkbussen ze van de volgwagens naar het peloton kunnen brengen. Voigt kijkt hoeveel volgwagens hij naar het peloton kan brengen.

Jens Voigt is de enige renner ter wereld die een peloton kon dubbelen in een wedstrijd in rechte lijn.

Jens Voigt wordt nooit ouder. Hij lost elk jaar dat hem probeert in te halen

De oudste renner ter wereld verdient tijdens zijn laatste ronde een gele trui voor toewijding, doorzettingsvermogen en een ‘clean sheet’ voor de 18 jaar die hij als prof op het asfalt mocht afleggen. Een voorbeeld voor de toekomst.

De belangrijkste overwinningen van Jens Voigt:

And that T-Shirt a Couple from South Africa gave me during last years Tour de France. Hahaha pic.twitter.com/u88VrMn5Pd

— Jens Voigt (@thejensie) February 4, 2014