De revelatie van 2013 ruilt Tour in voor Giro

Als een mimespeler zit hij op zijn fiets. Muisstil. Zijn gezicht in één plooi. Zijn torso in een pose als van een voorovergebogen borstbeeld. Alle souplesse, al zijn kracht gaat naar zijn benen. De manier waarop hij een cadans weet te ontwikkelen is haast betoverend. Loon naar héél lang werken. De kleine 23-jarige Colombiaan van Movistar doet voor het eerst in de Tour van 2013 van zich spreken in de rit naar Ax 3 Domaines. In de achtste etappe van Castres naar het wintersportgebied pakt de geplande aanval om de Sky-trein te ontregelen goed uit. Stijlvol valt hij aan op de voorlaatste klim Port de Pailhères. Zijn uitbraak leidt hier echter niet tot etappewinst. Wel krijgt hij voor het eerst in deze Ronde van Frankrijk het witte tricot omgehangen. En ik ben betoverd. Zijn naam? Nairo Alexander Quintana Rojas.

Beloften
Het is niet zozeer de solistische aanval op de flanken van Pailhères, zelfs niet de etappezege in de voorlaatste etappe van de Tour de France van 2013, dat mij heeft gepakt. De heroïek begint voor mij al vroeg in zijn jeugd.  In gevaarlijk moeilijke economische omstandigheden wordt hij te midden van vier broers en zussen in het Andesgebergte in zijn geboorteplaats Cómbita grootgebracht. Voor de bus was geen geld en de loop naar school was verraderlijk en uitputtend door het moeilijke terrein.  Een tweedehands mountainbike van dertig dollar, die zijn vader voor hem bij elkaar had gespaard, bracht Nairo 16 kilometer verder naar waar hij moest zijn. Op de terugweg na een schooldag wachtte hem een klim naar huis van 14 kilometer met een stijging van 8%. Er wordt wel beweerd dat hij vaak eerder thuis was dan zijn zusjes in de schoolbus. Zijn specialisatie was geboren. Ook al wist Nairo niets van de wielersport, toch begon hij te dagdromen over racen en winnen. Boven stonden zijn ouders hem op te wachten met een ruana, een soort warme poncho, als beloning. Op zestienjarige leeftijd lag hij dagenlang in het ziekenhuis nadat hij als belofte door een taxi werd aangereden. In 2009 behaalde hij zijn eerste kampioenstitel tijdrijden voor beloften. Toen hij zich uiteindelijk bij zijn eerste team voegde, was er ook geen geld om de wedstrijdgelden te voldoen. Zijn vader kwam ook nu weer met een zelfverzekerd plan: hij vroeg toestemming aan de wedstrijdorganisators om hen te betalen als Nairo had gewonnen. De Quintana-way bracht hem zo via zijn eerste professionele contract bij een Colombiaanse wielerploeg en met twee etappezeges in de Tour de l’Avenir al snel bij zijn huidige ploeg Movistar.

Overwinningen Nairo Quintana Rojas

Giro d’Italia
Nairo zal in plaats van de Tour van start gaan in de Giro d’Italia, omdat hij moet ‘rijpen’. Het zou niet goed voor zijn toekomst zijn om hem zo jong al aan de druk van een tweede ronde in de Tour bloot te stellen. Zo stelt althans de ploegbaas Eusebio Unzué van Movistar. Weliswaar mag hij in ruil daarvoor zich als kopman in de Giro laten gelden, toch is het merkwaardig wanneer je als meest strijdlustige renner met een podiumplaats uit de Tour van 2013 komt. En dan neem je ook nog twee kleuren truien mee. Mijn bescheiden wielermening vertelt mij dat je dan in je debuut op bijna alle fronten meer laat zien dan de nieuw aangewezen kopman Alejandro Valverde eerder in de Ronde van Frankrijk heeft bewezen. Toevalstreffer? Wie zal het zeggen. Hoe dan ook ben ik heel benieuwd of Nairo dit kunstje in een, nog steeds onterecht onderschatte, Ronde van Italië kan evenaren. Misschien is de druk van kopman een belastend gegeven. Hoe gaat de kleine man om met de prestigieuze Dolomieten? Is hij in staat om pas in de voorlaatste etappe naar de dodelijke Monte Zoncolan een gooi te doen naar het roze van La Gazetta dello Sport? Van de koffiemolen-tred van Chris Froome zal hij in elk geval geen last hebben. De Britse leider van Team Sky, die afgelopen jaar op de Mont Ventoux in de slotkilometers Quintana van zijn eerste Tourzege onthield, verdedigt vanaf 5 juli zijn gele trui. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben klaar voor Colombiaanse tovenarij op Romeins grondgebied.
Andiamo, Nairo!