Live@Olympia’s Tour 2013: proloog in Katwijk

Onze aanrader voor deze week: kijk een dag geen Giro d’Italia, maar trek erop uit en neem eens een kijkje bij de Royal Smilde Olympia’s Tour. De jeugd heeft immers de toekomst: oud-winnaars van deze ronde als Jetse Bol (2011 en 2009), Taylor Phinney (2010) en Lars Boom (2008) wedijverden niet lang na hun zege met de groten uit het profpeloton.

Door Tim van Hengel
Rotterdam

Nog voor de proloog begonnen was, werd de dag ontsierd door een harde smak. Ik stond rustig te praten toen één van de renners met veel gekletter tegen de grond smakte. Aanvankelijk zag ik alleen de renner, maar al gauw werd duidelijk dat de in blauw gehulde sportman tegen iemand aan geknald was. Terwijl de wielrenner geschrokken weer opstond, bleef de andere man op het asfalt liggen. Moeizaam probeerde hij overeind te komen, maar lelijke verwondingen verhinderden dat. De bekende wielerspeaker Kees Maas zag het één en ander voor zijn neus gebeuren en riep meteen om hulpdiensten, waarna niet veel later de ambulance arriveerde. De onfortuinlijke man (wellicht een vrijwilliger) werd naar het ziekenhuis gebracht en door het ongeluk stelde de organisatie de start uit met een kwartier. Hopelijk komt de beste man er snel weer bovenop.

(foto: © Tim van Hengel / cyclingstory.nl)

Om 17.00 uur was het dan zover: de start van de 61e Olympia’s Tour. Niet veel later passeerde de eerste renner ons, gevolgd door de volgende een minuut daarna. Stuk voor stuk kwamen ze langs: bekende namen in het wielrennen als Rabobank, Cycling Team De Rijke-Shanks en Cycling Team Jo Piels, maar ook wat onbekendere ploegen. Het tempo zat er vanaf het begin goed in en ondanks een stevige zeebries liep het aardig vol rond het 3,2 kilometer lange parcours in Katwijk. Coen Vermeltfoort kletste al snel een rappe tijd uit zijn turbodijen en mocht bij Kees Maas in de cabine op de hot seat gaan zitten, het stoeltje waarop de renner met de snelste tijd moet afwachten of iemand hem voorbij kan steken.

De zeebries veranderde intussen in een behoorlijk windje en dat maakte het alleen maar lastiger voor de renners, die de wind van de start tot aan het keerpunt na twee kilometer vol op de snufferd hadden. Vermeltfoort zag de ene aanval op zijn tijd na de andere sneuvelen en het begon er steeds rooskleuriger voor de sprinter uit te zien. Dylan van Baarle mocht als laatste op het startpodium verschijnen en was de laatste die mocht proberen de toptijd van Vermeltfoort te ontfutselen. De renner van Rabobank begon ogenschijnlijk sterk, maar toen hij nog tien seconden moest goedmaken op de tijd van de man van De Rijke-Shanks was de finish nog niet in zicht. Tergend langzaam tikten de seconden weg, maar Coen Vermeltfoort wist genoeg: ook de winnaar van Olympia’s Tour 2012 zou niet aan zijn tijd komen.

Tevreden nam Vermeltfoort na afloop de kussen van de rondemissen, de bloemen en de witte leiderstrui in ontvangst. Ondanks het lelijke ongeluk aan het begin van de proloog was het verder een meer dan geslaagde dag. Het was droog, het zonnetje liet zich regelmatig zien en de sfeer was gemoedelijk: topsport zoals het moet zijn.