Het laatste spuitje

Al maanden houdt het dopinggebruik van Armstrong, en eigenlijk het hele peloton van zijn generatie, ons bezig. Helemaal nu Armstrong in een interview met Oprah Winfrey heeft bekend te hebben gebruikt. Het imago van de wielersport gaat steeds verder kapot. De vraag is hoeveel dopingzondaars de sport nog hebben kan. Kan de sport zichzelf herstellen, of worden de spuitjes de sport fataal?

Het rapport dat een aantal maanden geleden werd uitgebracht zorgde bij velen al voor een schok van verontwaardiging. “Armstrong was toch nooit positief bevonden?” Nou ja, wel degelijk dus. Die berichten waren er overigens ook al lang, alleen wisten weinigen die berichten te vinden. Maar geruchten over omkoperij van de UCI en positieve testen waren er al lang. Veel mensen waren echter naïef, wat ook niet verwonderlijk is. Armstrong wist van zichzelf een icoon te maken, een voorbeeld voor velen. De man die kanker overwon en zeven keer de Tour de France won. Er moet ook een hoop gebeuren, wil zo iemand van zijn voetstuk vallen.

Spreekwoorden zouden niet ontstaan zijn, als hun betekenis niet voor zou komen. En zo ook in het geval Armstrong. Want al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. Na maanden, zo niet jaren van intensief onderzoek kwam de waarheid toch boven tafel. Oud-ploeggenoten en stafleden van Armstrong verklaarden onder ede hoe de zaakjes in elkaar staken. Armstrong is een leugenaar. Hoewel Armstrong lang bleef volhouden dat het niet zo was, gaf hij nu dus ook eindelijk toe. Oprah Winfrey was de gelukkige. Zij is de eerste buitenstaander die de geheimen mocht aanhoren. Of een deel ervan, want wat Armstrong gezegd heeft wordt pas morgen bekend.

Armstrong heeft echter meer kapot gemaakt dan alleen zijn eigen imago, zonder dat hij dat misschien in de gaten heeft. Want na het verschijnen van de berichten over de bekentenis van Armstrong tegen Oprah kwam de IOC met schokkend nieuws. “Als uit de verklaring van Armstrong blijkt dat de UCI in gebreke is gebleven, loopt wielrennen als olympische sport gevaar.” Dat is me wat. Één man die van de wielersport een populaire sport heeft weten te maken, een voorbeeld werd in zowel het sportieve als het persoonlijk leven van mensen en in één klap de sport misschien wel de genadeklap heeft toegebracht.

Passender dan Niki Terpstra kan ik er niet op reageren. “Ik heb niets te maken met wat Lance vroeger heeft gedaan, maar het publiek ziet wielrenners wel als dopinggebruikers.” Dat geldt natuurlijk voor de hele huidige generatie. Want ook zij worden aangekeken op de puinhoop die Armstrong en zijn leeftijdsgenoten ervan gemaakt hebben. Maar zoals Terpstra denkt, zo denkt het publiek niet, althans een deel daarvan. Het over één kam scheren is hier van toepassing. ‘Hij heeft gebruikt, iedereen in die tijd gebruikte, dus alle wielrenners zijn dopingzondaars!’ Valt wat voor te zeggen, maar is helaas te makkelijk. Toch zal het wielrennen zichzelf moeten redden. De huidige generatie moet nu laten zien dat het ook zonder kan en op die manier het publiek overtuigen. En dan hoop ik dat Bauke Mollema zijn zin krijgt: “Nu word ik, en met mij de hele generatie, steeds aangesproken op de fouten die de vorige generatie heeft gemaakt. Wat mij betreft zetten we een streep, dan kunnen we die periode afsluiten.”