Dieptepunten wielerseizoen 2012 – De minieme spanning in de Tour de France

Met een welverdiende vakantie en de bijbehorende Amstel Curaçao Race hebben de renners een roerig wielerseizoen definitief afgesloten. Voor Cycling Story de hoogste tijd om de komende weken terug te blikken op de hoogte- en dieptepunten in het wielerjaar 2012.

» Door Tim van Dijk

Alle wielerliefhebbers kijken elke zomer reikhalzend uit naar de Tour de France en hopen daarbij op veel spektakel. Helaas viel de 99e editie van La Grande Boucle op dat vlak flink tegen. Om te beginnen waren favorieten Alberto Contador en Andy Schleck wegens verschillende omstandigheden niet aanwezig. De organisatie koos er daarnaast voor om 100 kilometers tegen de klok in het routeschema op te nemen, waardoor het aantal kanshebbers verder uitdunde.

Dit parcours was op het lijf geschreven van de Brit Bradley Wiggins. De kopman van Sky ProCycling kwam maar voor één ding Het Kanaal over: de eindzege in de Ronde van Frankrijk. Net als Miguel Indurain toeslaan in de tijdritten en vervolgens aanklampen in het hooggebergte (slechts drie aankomsten bergop) luidde het devies. De wielerwereld rekende op titelverdediger Cadel Evans om Wiggins het vuur aan de schenen te leggen. Maar de Australiër zakte naar mate de Tour vorderde finaal door het ijs.

Wiggins deelde al in etappe 9, in de individuele tijdrit van Arc-et-Senans naar Besançon, een enorme dreun uit aan zijn grootste concurrent. Over 41,5 kilometer bedroeg het verschil maarliefst 1’43” in het voordeel van de Brit. Met nog een tijdrit van 53,5 kilometer in het verschiet, leek het voor Evans dan al haast onmogelijk om zijn achterstand van bijna twee minuten ergens terug te winnen. Naderhand konden we concluderen dat de Ronde van Frankrijk dan al in een beslissende plooi lag.

Alle Tourvolgers hadden dan ook nog eens de pech dat de eerste achtervolger in de Tour eveneens uit het Sky-kamp kwam. Na zijn opmerkelijke tweede plaats in de Vuelta 2011, behoorde de in Kenia geboren Chris Froome nu ook tot de absolute top in ’s werelds grootste wielerevenement. Dit tot verbazing van de hele wielerwereld. Voor de ploegleiding van Sky ProCycling kwam het sterke optreden in Frankrijk wellicht niet als een verrassing en zij hadden daarop ingespeeld door van tevoren duidelijke afspraken te maken met Froome. ‘Wiggins is de kopman en jij de luitenant,’ zal het mogelijk in een teambespreking geklonken hebben. En die pikorde werd helaas gehandhaafd.

De spanning was al tot een minpunt gedaald en nu mocht de nummer twee in de rangschikking ook niet tot het uiterste gaan. De ploegorders werden na afloop van etappe 11 het gesprek van de dag, toen Chris Froome zijn kopman met een tempoversnelling voor het eerst bergop overboord gooide. De ‘oortjes’ moesten er aan te pas komen om Froome in te laten houden. De opinie dat Froome bergop beter is/was dan Wiggins werd in rit etappe 17 nog maar eens bevestigd. De superknecht zet ‘Wiggo’ op de klim naar Peyragudes eigenlijk voor schut door hem naar zijn achterwiel te dirigeren.

Wat als Froome bij een andere ploeg had gereden en wel het maximale van zichzelf had kunnen tonen? Had hij dan de Tour kunnen winnen? Hij was immers de sterkste bergop. We zullen het door de afspraken bij Sky helaas nooit weten. Duidelijk was wel, dat er van spanning om het felbegeerde geel geen sprake kon zijn. Hopelijk is dat in juli tijdens de jubileumeditie helemaal anders. En hoeven we onderstaande taferelen niet nogmaals te ervaren.