Tour de France 2012 – Reacties Rabobank na etappe 6

De Rabobank-ploeg beleefde een zwarte dag in de Tour de France. Van de acht renners in koers vielen er zeven. Schaafwonden, gebutste schenen, pijnlijke bilpartijen, gewonde enkels en polsen, iedere gevallen renner had wel wat. Maarten Wynants moest zelfs de Tour de France verlaten met een geperforeerde long en twee gebroken ribben.

Alle renners met verwondingen worden momenteel medisch ofwel met fysiotherapie of osteopathie geholpen.

Robert Gesink ging twee keer onderuit: “Op het moment gaat het wel, ik heb niet superveel pijn. Het is gewoon verschrikkelijk balen. In het begin van de koers was het een beetje nat. We reden een natte rotonde op. Greipel komt onderdoor, slaat onderuit en neemt mij mee. Maar dat was niks eigenlijk. We fietsen verder. Maar op 25 kilometer van het einde gingen we naar beneden, we gingen best hard. Voor mij valt er een en de rest ken je van tv. Ik kreeg een fiets van Luis Leon Sanchez, dat ging natuurlijk ook lekker. Ik heb daarna een andere fiets gepakt.

“Ik lig aan alle kanten open. En ik heb veel tijd verloren. Dat is klote. Het liep voor de rest als een trein, iedereen was goed. We zitten gewoon van voren en proberen uit de ellende te blijven, uit het gedrang te blijven. Dit was een moment, daar was niks aan de hand. Het was droog en ging rechtdoor. We haken wat in elkaar en daar gingen met zijn allen.”

Bauke Mollema kwam in de eerste groep ‘slachtoffers’ over de streep en zit onder de schaafwonden aan beide ellebogen en onderrug. “Ik kwam helemaal verrot over de finish. Overal deed het pijn en ik zat op de fiets van Laurens, dus dat reed ook voor geen meter. Het enige wat ik wilde, was in die groep blijven. Daar werd nog flink doorgereden, er zaten nog een paar klassementsrenners bij. Voor de rest baal je vooral. Ik keek over de finish naar de klok. Twee minuut tien, dat is wel veel.”

“Eerst even kijken hoe ik hier van herstel. Ik baal meer van de tijd dan van die wonden. Die zullen morgen nog wel pijn doen, maar dat zal wel verbeteren. Dat tijdverlies is helemaal waardeloos.”

Laurens ten Dam was niet gevallen, maar zag het wel gebeurenen hij stond zijn fiets af aan Mollema. “Ik lag bij een van de valpartijen iets eerder, dus ik was vrij voorzichtig op het moment dat het gebeurde. Ik zat nog van achter, was net teruggekomen. Het was een slagveld.”