Woest aantrekkelijk Woest aantrekkelijk

Misschien is het wat oneerbiedig om er tijdens de Vuelta en nog voor de Grand Prix’en van Québec en Montréal al over te beginnen. Misschien is het zelfs respectloos. Maar toch, die blauw-rood-zwart-geel-groene baan op dat maagdelijke wit is gewoon woest aantrekkelijk. Over zeventien dagen weten we wie de opvolger is van de geblokte Noor Thor Hushovd.

Door Tim van Hengel

Kampioenschapstruien doen net iets meer met mensen. Ze bedwelmen, ze betoveren, ze geven een nieuwe dimensie aan het begrip ’trui’. In juni 2011 had ik de adembenemende regenboogtrui al twee keer live gezien. Alessandro Ballan galoppeerde in 2009 door de Franse Alpen tijdens de Tour de France, nadat hij in 2008 in Varese Italië in vervoering had gebracht. Als over een catwalk passeerde Ballan me op de Col de la Colombière. Dat hij op grote achterstand in de bus reed deed er op dat moment niet toe.

In 2010 kwam Cadel Evans, enigszins verlegen om alle aandacht, op zijn fietsje het indrukwekkende Luxor Theater in Rotterdam uitgereden. In de regenboogtrui. Anno 2011 is hij Tourwinnaar en gerespecteerd in alle windstreken, maar tot het WK in 2009 in het Zwitserse Mendrisio stond hij bekend als wieltjesplakker. De temperatuur steeg in Nederland een paar graden toen Evans in 2008 in Parijs-Nice Robert Gesink op de Mont Ventoux versloeg na weer eens een minimale inspanning.

Het lijkt wel alsof Evans sinds het WK van 2009 een gedaantewisseling heeft ondergaan. De Australiër ontbond op het kampioenschap al zijn duivels en zelfs in ver van de bewoonde wereld gelegen dichtbegroeide regenwouden was het ‘Huh, is dat Evans!?’ uit de vele miljoenen huiskamers goed te horen. Cadel Evans is sindsdien voor velen een held geworden en de tijd van het wieltjesplakken heeft hij voorgoed achter zich gelaten. Sinds de regenboogtrui.


Om na te gaan hoe vaak Thor Hushovd al is doorgebroken heb je een krijtbord nodig. Iedere keer weer is de Noor in staat de wielerwereld versteld te doen staan. Op 3 oktober 2010 was dat niet anders. In het Australische Geelong deelde hij met zijn turbodijen ferme krachtstoten uit aan de concurrentie en won de massasprint voor Matti Breschel en Allan Davis. Nadien kreeg Hushovd, in navolging van Ballan en Evans, de vrolijke regenboogtrui uitgereikt.

In 2011 startte Hushovd in de Tour de France namens Garmin-Cervélo. Ik zag tijdens onze Tour de Francereis de WK-trui voor het eerst op de Col de Manse tijdens de zestiende etappe. Het was bijzonder nat die dag en zelfs met een poncho en een paraplu was ik rijp om uit te wringen. Op de Manse passeerde Ryder Hesjedal als eerste, gevolgd door de Noorse tandem Hushovd-Boasson Hagen. Dankzij slim ploegenspel ging de wereldkampioen met de zege aan de haal.

Drie etappes eerder had Thor Hushovd ook al toegeslagen. Op de flanken van de Col d’Aubisque demarreerde de Noor en kreeg hij de handen van het publiek al op elkaar: een sprinter in de aanval op een col, daar nemen de Fransen hun baret voor af. Hushovd was echter meer van plan. Als een dondergod daalde Thor op zijn strijdwagen van de Aubisque af, op zoek naar de eenzame koploper Roy. ‘De dromer’ David Moncoutié leek de ontketende Hushovd aanvankelijk bij te kunnen benen, maar toen ‘De beer van Grimstad’ nog maar eens een bliksem liet, moest de renner van Cofidis het achterwiel loslaten.

Vervolgens denderde de wereldkampioen voorbij Jérémy Roy en boekte op die manier zijn tiende ritzege in de Tour de France. Een zoveelste bewonderenswaardige prestatie mocht bijgekalkt worden op het al zo volle krijtbord, maar dit was er één die in kleur bijgeschreven mocht worden: in blauw, rood, zwart, geel en groen.