Live@Tour de France – dag 4: rustdag

Door Tim
Vandaag was het een rustdag in de Tour de France en dus ook voor ons. We hoefden pas om kwart over 9 onze tassen in te laden, we verlieten om half 10 ons geliefde hotel in Lausanne en we vertrokken richting Martigny, alwaar de Rabobank verbleef in het plaatselijke Mercure-hotel. We zouden een dagje langsgaan bij een van onze twee Nederlandse ploegen. Dank voor degene die dit geregeld heeft!

We kwamen rond 11 uur aan in de mooie omgeving, mooi door de bergen, maar eveneens mooi door de aanwezigheid van tevens de ploegen van Cofidis, Silence-Lotto en Cervélo. De touringcar van Heijthuijzen parkeerde voor de plaatselijke bouwmarkt, waar een paar van onze medebusreisgenoten spuitbussen hadden gekocht voor de etappe van overmorgen wanneer we op de flanken van de Col de la Colombière zullen staan. We vonden een mooie opening in de lage heg die rond het parkeerterrein opgeschoten was en vonden ons terug bij het honk van Cofidis. We spraken de materiaalman van Cofidis, die later een medewerker van de fietsensponsor van Cofidis Look bleek te zijn, over het elektronische schakelsysteem, maar daar wist hij maar weinig vanaf. Hij was alleen aanwezig om de feedback van de renners aan te horen. Over of het frame wel stijf genoeg is bijvoorbeeld, maar vooral over of de fiets lekker fietst. Stephane Auge was de eerste renner die we spotten, gevolgd door de sympathieke sprinter Leonardo Duque, die zijn dochtertje mee nam op de fiets.

Vervolgens viel ons oog op de fietsen van Cervélo. Cervélo is in de wielrennerij gestapt om feedback te krijgen van de professionals met als doel de kwaliteit van de fietsen te verbeteren en de wielrennerij te innoveren.

(foto: © Laurens Alblas)

Oud-keeper Jean Marie Pfaff onderhield zich bij Silence-Lotto, ons volgende mikpunt, de renners van de Rabobank waren immers uit op training. De fietsen van Canyon werden uitgebreid bestudeerd, net als Charles Wegelius die zijn jeugdjaren deed herintreden door de schommel in de speeltuin te gebruiken. Hij vertelde dat hij nog niet aan morgen denkt, de dag van morgen is zaak voor morgenochtend. En gelijk heeft ‘ie. Twee weken Tour de France ga je voelen.

Duque en Auge kregen gezelschap van de andere renners intussen, Moncoutié incluis. De fietsen waren geprepareerd en de renners zochten de omgeving op voor een rustige training.

(foto: © Laurens Alblas)

Rond de Rabobus was het maar stil, banden werden gelegd, er werd wat gelachen, gegeten en de wasmachine werd de bus in gepast. Beweging kwam er toch. Oscar Freire had zijn familie op bezoek en had waarschijnlijk vrijaf gekregen voor de training. We stormden er op af en wisten een foto en een handtekening te scoren. Thnx Oscarito!

(foto: © Laurens Alblas)

Vervolgens kwam er ook beweging in de Cervélo-hoek. Heinrich Haussler, al etappewinnaar in deze Tour, meldde zich aan het front en ook hem wisten we te paaien voor een handtekening en een foto. We verbaasden ons er over dat de mensen zo toegankelijk waren, maar relativeerden dat, het zijn ook maar mensen die hun werk doen! Haussler is echt een toffe vent, hij heeft er twee fans bij.

Terwijl ook Gustov zich meldde op het terrein, viel mijn oog op iets anders. Mart Smeets en Bart Veldkamp waren kennelijk ook geïnteresseerd in het doen en laten van de Rabobank op de rustdag! Groot geworden met het commentaar van Smeets en Jean Nelissen en de boeken van eerstgenoemde kon ik het niet laten op de foto te gaan. Mart en Bart, het gulden duo van de NOS Avondetappe.

(foto: © Laurens Alblas)

Intussen, ’s avonds aangekomen in ons nieuwe gedateerde hotel in Chambery, waar we ons nog niet aan het balkon gewaagd hebben, waar we zo onze redenen voor hebben, bedachten we nieuwe meeteenheden, namelijk een Kenny van Hummeltje, wat gelijk staat aan drie kwartier te laat later komen.

Na Bart Veldkamp bedankt te hebben voor zijn tijd voor ons, spoedden wij ons naar een andere levende attractie, namelijk Carlos Sastre. Een enclave uit België was getooid in Belgische shirts en stormde als een zwerm mieren af op de rustige Spanjaard, die zich naar zijn fiets probeerde te begeven via de zijuitgang om de Belgische colonne te slim af te zijn. Wij van Cycling Story stormden ‘iets rustiger’ naar de Tourwinnaar en lieten ons signeren en fotograferen.

(foto: © Laurens Alblas)

Terwijl de Alblas rustig Sastre bleef fotograferen, spoedde ik me snel terug naar de Cervélobus omdat ik een licht vermoeden had dat de sterke Noor Thor Hushovd misschien had willen profiteren van de populariteit van Sastre om zo de handtekeninggeile meute te slim af te zijn. Niet dus. Terwijl ik de imposante verschijning en zijn even imposante fiets in de kleuren groen (een Cervélo S3; Hushovd draagt momenteel het groen met 18 punten voorsprong op Cavendish) al uitgebreid bestudeerd had, maar gezien het feit dat er geen camera in de buurt was nog niet om een handtekening had gevraagd, kwam Laurens eens rustig om het hoekje kijken waar ik eigenlijk uithing. Druk zwaaiend wenkte ik onze huisfotograaf om ook Hushovd te komen bekijken. Handtekening, foto en we gingen weer door.

(foto: © Laurens Alblas)

Ondertussen waren de Rabo’s weer terug en gingen we maar op zoek naar kopman Denis Menchov. De Giro-winnaar van dit jaar was eveneens bereidt om onze gele shirts van handtekeningen te voorzien en met ons te poseren voor de foto. Cadel Evans daarentegen had kort daarvoor een madame uit België geweigerd de echte gele trui te tekenen. We zijn er zeker van dat hij onze shirts wél had willen signeren. Maar voor we onze vermoedens hadden kunnen uittesten, was de Australiër al verdwenen in de lift op weg naar zijn hotelkamer.

Nadat Stef Clement een hapje zat te eten, Laurens A. Laurens ten D. ontmoette, ik Laurens ten Dam ook ontmoette, Laurens Garate liet signeren, werden we helemaal bijgepraat door de mecanicien van de Rabobank over het elektronische schakelsysteem van Shimano, waarbij het schakelen niet meer mechanisch gebeurt, maar elektrisch met behulp van een batterij die ongeveer 2.000km mee gaat. Hij vertelde dat in deze Tour alleen Freire, Niermann en Posthuma met het systeem reden, maar dat ze bij de Rabobank van plan zijn volgend seizoen iedereen met het systeem te laten rijden.

Zonder elektronisch schakelsysteem (foto: © Laurens Alblas)

Met elektronisch schakelsysteem, vergelijk de zwarte kastjes op de derailleurs (foto: © Laurens Alblas)

Het mooiste van de dag moest eigenlijk nog komen, de persconferentie! Een aangelegenheid die op de tv altijd chaotisch verloopt en waarbij ploegleiders blootgesteld worden aan kritische vragen. We stonden met z’n allen in het hotel waarin de persconferentie plaats zou vinden en toen ze op het punt stonden te beginnen, liep onze groep vrolijk naar binnen. De Alblas en ik waren gewapend met respectievelijk een dure camera en een kladblok van de Hema en we voelden ons wel thuis tussen de Marten Smeets, de Barten Veldkamp en de Eriks Breukink. Sociaal als we zijn knoopten we een gesprek aan met Harold Knebel, de grote baas van de Rabobank.

(foto: © Laurens Alblas)

Knebel stond ons vriendelijk te woord. We wisten niet veel van deze man, maar zelfs met ons als media zonder perskaart knoopte hij een mooi gesprek aan. Het ging goed met hem vertelde hij, maar in de spanning van het allereerste echte persinterview dat ik mocht geven vergat ik aantekeningen te maken. Toch hebben we de foto’s nog van deze memorabele ontmoeting.

(foto: © Laurens Alblas)

Vervolgens liepen we een tafeltje verder, terwijl de rest van de groep buiten de deur werd gezet, aangezien het een aangelegenheid was voor de pers, naar Joost Posthuma. Posthuma vertelde dat het ook met hem goed ging en dat Menchov het nog ziet zitten in deze Tour. We stelden voor dat de Rus op de Mont Ventoux dan maar 5 minuten moest goedmaken en Joost erkende dat hij daar voor de Tour de France ook voor getekend zou hebben. Echter, na twee weken koers had hij hier toch enige twijfel over gekregen. Toch roeien ze verder met de spanen die ze hebben en proberen er het beste nog van te maken. We bedankten Joost en wensten hem succes met de laatste week van de Tour en terwijl Laurens ten Dam een interview afgaf aan onze collega’s van de geschreven pers, de groep de perschef wijs maakte dat wij toch echt wel van Cycling Story waren en in die naam interviews afnamen, knoopten we een gesprek aan met Erik Breukink. Na een kort hallo, een welgemeend ‘hoe is het’ en een vraag waar we eigenlijk van waren, was ik eigenlijk wel door mijn inspiratie heen aangezien ik al twee interviews achter de rug had en besloot de laatste Nederlandse gele truidrager dan maar om een handtekening te vragen. Ik had succes en mijn dag was geslaagd.

(foto: © Laurens Alblas)

Mart Smeets ging nog even verder buiten de perszaal met Denis Menchov in het Spaans en Grischa Niermann in het Nederlands en wij gingen weer verder richting Chambery, de Tour wacht immers op niemand, zelfs niet op ons. De 240 kilometers naar Chambery werden opvallend snel afgelegd en om half 8 zaten we in een restaurantje schuin tegenover ons hotel. We hieven het glas en hoorden haar, Dalida.