Recensie – LUCIEN! Recensie – LUCIEN!

Recensie – LUCIEN!

Achtergronden Laatst bijgewerkt 24 augustus 2018 11:14 Redactie

In 2007 werd Lucien van Impe door de lezers van climbbybike.com gekozen tot beste klimmer van de wereld. Vóór Marco Pantani en (zijn grote voorbeeld) Federico Bahamontes. Hij won acht keer het bergklassement in een grote ronde, en in 1976 won hij de Tour. Anno 2016 is hij nog altijd de laatste Belg die dat presteerde. Dit jaar wordt hij zeventig en vertelt de Kleine van Mere voor het eerst zijn verhaal.

LUCIEN! is het autobiografisch verhaal over Lucien van Impe. De immer bescheiden Belg is nooit uit de wielersport verdwenen, maar nooit eerder werd het familiearchief van zolder gehaald voor een terugblik op de carrière van deze legendarische wielrenner. “We waren in België wel wat gewoon als het op winnen aankwam” en dus zou er snel een opvolger zijn. Nooit won een Belg nog de Tour.

LUCIEN! neemt de lezer mee terug in de tijd en vertelt over de Van Impes, waarvan er altijd wel één in koers was. Hij vertelt in chronologische volgorde over zijn vader die hem leerde klimmen op de Muur van Geraardsbergen alwaar hij zijn typische klimmersstijl ontwikkelde. Een stijl die zijn latere ploegleiders een doorn in het oog zou zijn, en of hij deze alsjeblieft wilde afleren. Over zijn eerst gewonnen koers (met slechts vier andere deelnemers) en over zijn vrouw Rita die hem, overal waar mogelijk was, ondersteunde. Over hoe hij ineens prof werd en zomaar aan de start van de Tour verscheen, in een peloton met daarin de slechts één jaar oudere maar toen al legendarische Eddy Merckx.

Lucien

Lucien

Het is een verhaal dat toewerkt naar die bewuste zomer van 1976, die zo heet was en waar geen einde aan leek te komen. Hoewel ik van 1980 ben, had ik tijdens het lezen het gevoel dat het een paar graden warmer werd en zag ik mezelf staan in mijn marcelleke tussen de supporters nippend aan een Shandy; ik was in mijn voorstelling immers veel te jong voor een echte pint, maar dat gaf niet. Het was feest in Mere, een zomer lang.

Op weg naar het geel volgen de anekdotes elkaar in hoog tempo op en worden er sprongetjes in de tijd gemaakt met vele verwijzingen naar latere wedstrijden en hoe concurrenten vrienden werden. Dat is ook niet gek, want behalve de Tour van 1976 won Van Impe in vijftien Tourdeelnames zes keer het bergklassement en negen etappes. Op 36-jarige leeftijd werd hij Belgisch kampioen maar daarmee was zijn carrière nog lang niet ten einde. Hij vertelt over gemis aan respect dat een kampioen verdient en over de Italiaanse fase waarin hij als veteraan nog viermaal de Giro reed en er op handen gedragen werd. Voor mij had dit boek dan ook gerust een vervolg mogen krijgen: Hoe ik keer op keer Koning van de berg werd. Zoiets.

Achttien jaar lang was Lucien van Impe profwielrenner. Hij reed voor zijn plezier, én voor de bergprijs en dat beleef je in ieder hoofdstuk opnieuw. Wedstrijden op het vlakke hadden niet zijn goesting. Een liefhebber pur sang die ondanks zijn lange actieve carrière nu pas met een verhaal komt. Een goed verhaal. Perfect en ook vaak in het Vlaams op papier gezet door Filip Osselaer die (zelfs als je de afloop van die bewuste etappe kent) bij de lezer de vraag oproept Hoe zou dit aflopen?

LUCIEN! is een echte aanrader die niet misstaat in de boekenkast van iedere sportliefhebber. Geen achterklap, geen vuile was, enkel een verhaal vol persoonlijke ontboezemingen hoe hij als laatste Belg de Tour won en dat naar mijn mening voorlopig ook zal blijven.
LUCIEN! is verkrijgbaar bij bol.com voor 19,99 euro

 

Bestel hier