Column: Klas ziek of Class X?

Wielercolumns Laatst bijgewerkt 7 juni 2015 9:37 Redactie

3000 km scheiden Gent van Luik, althans in het wielervoorjaar. Een lange weg van bulten, kasseien, heuvels en grintwegen, van stof, wind, regen en koude… Straffe ingrediënten en forse natuurelementen als bron van zegeroes en tandengeknars. Klassiek gerecht, maar onweerstaanbaar lekker!

De Belgen hebben er jammer genoeg hun broek aan gescheurd. Letterlijk. Tom Boonen kon na een schuiver zijn recorddromen al opbergen in Parijs-Nice. Philippe Gilbert zocht het Waalse asfalt op en verdraaide zijn gouden knie. Het zijn exponenten van een jammere tendens die zich al enkele seizoenen voltrekt. In het – normaal door Belgen gedomineerde – klassieke seizoen, laten onze toppers de kaas van hun brood fietsen. De snoeiharde en sierlijke kasseitred van Vanmarcke in de Omloop, kreeg niet het verwachte vervolg in de Ronde en Roubaix. Het schijnbaar onuitputtelijk en oerdegelijk krachtenreservoir van Van Avermaet mist opnieuw de slagroom van een zoete overwinning. Devolder, Vansummeren, Leukemans, Vanendert en Steegmans botsten onzacht met hun werkterrein, een pak andere Belgen botsten simpelweg op hun limieten. Op het moment dat taaie trainingen vertaald moeten worden in zinderende zeges, is de Belgische ‘klas ziek’. Ook dat is de jongste seizoenen – helaas –  klassiek.

Heeft zich dan niemand onderscheiden? Natuurlijk mochten we leuke opstekers noteren van Jelle Wallays in Dwars door Vlaanderen en Ben Hermans in de Brabants Pijl. Schitterende prestaties, knap afgedwongen. En toch knaagt het gevoel dat ze de wedstrijdsituatie wat mee hadden en in de toekomst weer in het gelid moeten strijden voor een kopman. Hebben we dan geen kandidaten die binnenkort mogen toetreden tot de gilde van Class X, de toppers van morgen in het voorjaarswerk? Toch wel. Tiesj Benoot stak zijn jonge hoofd nadrukkelijk boven het maaiveld… Een kinderkopje op kasseiwegen. Tim Wellens bevestigde zijn reputatie als lefgozer. Rad van tong, maar vol zegedrift ook bereid om zijn tong tussen het rad te steken. Dylan Teuns monsterde tot 200m voor de aankomst in Hoei nog vlot de ogen van Valverde om te kijken of hij werkelijk niet beter kon. Bemoedigend.

Van ‘klas ziek’ tot Class X… Het Belgisch wielervoorjaar in twee woorden…