Frederik Willems: “Waardering van ploegmaats deed ongelooflijk deugd”

Morgen neemt Frederik Willems (Lotto Belisol) afscheid van het profwielrennen tijdens zijn afscheidswedstrijd in het Oost-Vlaamse Sint-Jan-in-Eremo. De 35-jarige renner verdwijnt niet uit de wielersport, want hij blijft komend seizoen aan Lotto Soudal verbonden als ploegleider. “Vorige winter stelde ik mezelf wel eens de vraag ‘Hoe lang ga ik nog verder als renner en wat wil ik daarna doen?’. Toen de ploeg me voorstelde om vanaf 2015 sportdirecteur te worden heb ik daar niet lang over hoeven nadenken”, aldus Willems.

Frederik Willems was dertien seizoenen prof. In 2009 schreef hij het eindklassement van de Driedaagse De Panne-Koksijde op zijn naam. Drie jaar eerder deed hij hetzelfde in de Ster van Bessèges. Daarnaast staan er nog vier ritzeges in etappewedstrijden op zijn palmares. “Wat wedstrijden betreft is De Driedaagse De Panne – Koksijde speciaal voor mij omdat ik daar in 2009 de eindwinst pakte. De Brabantse Pijl reed ik graag omdat het de typische kenmerken heeft van de Vlaamse koersen en er pittige stukken bergop in zitten. In 2008 werd ik er vijfde en een jaar later zesde.”

“Ik heb nergens spijt van, dat is heel belangrijk”, blikt Willems terug. “Mijn carrière kan ik opdelen in vier pijlers. Eerst en vooral mijn profdebuut bij Mapei in 2002. Dat was de grootste ploeg van het moment. Daar een profcontract mogen tekenen was een eer. Wat overwinningen betreft was 2006 mijn topjaar, toen reed ik voor Chocolade Jacques. Bij Liquigas heb ik vier heel mooie jaren gekend. Mijn seizoenen in Italiaanse loondienst waren van belang omdat ik met die mentaliteit ben opgeleid, onder de vleugels van Valerio Piva. In Italië heerst er een familiale sfeer, het publiek draagt echt alle renners een warm hart toe. Daarna ben ik teruggekeerd naar België, bij Omega Pharma – Lotto, en brak er opnieuw een mooie periode aan. Toen ik terug was in België werd het werk dat ik de voorbije jaren had verricht geapprecieerd.”

Frederik Willems vertelt in een persbericht van zijn ploeg Lotto Belisol hoe hij omging met tegenslagen. “Pech is bij mij nooit blijven hangen. Daags na een val of operatie had ik de knop al omgedraaid en keek ik vooruit. Toewerken naar een bepaald punt was voor mij steeds belangrijk. Ik kon dan ook genieten van de trainingen. Als een doel bereikt werd, gaf dat uiteraard een goed gevoel. De waardering die ik kreeg van ploegmaats deed ongelooflijk deugd, zowel in mijn jaren bij Liquigas als bij Lotto Belisol. Dat was bijvoorbeeld van Pozzato, Sagan, Nibali, Roelandts en Van den Broeck”, besluit Willems.