Wielrennen op de Olympische Spelen 2012 – Uitslag wegrit mannen

Alexander Vinokourov heeft zich in Londen gekroond tot de nieuwe Olympisch kampioen op de weg. De 38-jarige Kazach verraste na 252 kilometer de Colombiaan Rigoberto Uran in een sprint-à-deux. Achter dit duo pakte de Noor Alexander Kristoff het brons en vervolledigde zo het verrassende podium. Het peloton kwam te laat en kon enkel sprinten om de hele verre ereplaatsen. Lars Boom werd op plek 10 de beste Nederlander.

Het zeer open karakter van deze koers werd al zichtbaar bij de eerste aanval van de dag. Deze kwam op naam van onze Lieuwe Westra en de Fries was direct succesvol. De Nederlander kreeg een elftal renners met zich mee. De elf: Beppu (Jap), Brajkovic (Slo), Castroviejo (Spa), Duggan (Vst), O’Grady (Aus), Kristoff (Noo), Menchov (Rus), Park (Zko), Pinotti (Ita), Roelandts (Bel) en Schär (Zwi). De twaalf, met daarbij grote namen, werkten perfect samen en fietsten een voorsprong van 6 minuten bijeen. De Britten waren hiermee direct tot achtervolgen aangewezen.

De koers kreeg een nog interessantere wending toen nog eens elf man in de tegenaanval gingen. Deze groep bestond uit: Bauer (Nzl), Boom (Ned), Chavanel (Fra), Fuglsang (Den), Gilbert (Bel), Grivko (Oek), Kreuziger (Tsj), Nibali (Ita), Paolini (Ita) en Rast (Zwi). Na een achtervolging van 50 kilometer werd de samensmelting een feit. Met nog 69 kilometer te gaan kregen we zo een kopgroep van 21 man sterk. Voor de Zuid-Koreaan was het in de tussentijd te hard gegaan.

Niet veel later konden ook Kristoff en eerste vluchter Lieuwe Westra het tempo niet meer volgen. Na een aanval van ruim 170 kilometer zat diens werk er hiermee op. Zijn plaats in de grote groep werd ingenomen door een andere landgenoot, Robert Gesink. De Varssevelder wist samen met Costa (Por), Van Garderen, Horner (Vst) en Kolobnev (Rus) de sprong te maken. Hij bereikte hiermee echter niet de Tête de la Course. Philippe Gilbert had inmiddels op 59 kilometer van de meet besloten solo verder te gaan. Hij bereikte in zijn eentje voor de laatste keer de top van Box Hill. Zijn eerdere metgezellen volgden op 44’’ en het peloton, met de onverstoorbare Britten nog altijd op kop, kende daar een achterstand van 1’22’’. Door een tempoversnelling in de afdaling slonk het gat onder de minuut.

Gilbert was begonnen aan een onmogelijke missie, zag dat zelf ook in en liet zich weer inrekenen. Met versterking van klasbakken als Fabian Cancellara (Zwi), Luis León Sanchez, Alejandro Valverde (Spa) en Alexander Vinokourov (Kaz) ging de kopgroep in de laatste 40 kilometer de strijd aan met ‘Team GB’ en de Duitsers, die Grabsch en Sieberg op kop lieten komen. Ondanks het harde stoempwerk, kwamen ze maar niet dichterbij. Sterker nog, de 32 dappere avonturiers liepen beetje bij beetje uit.

De samenwerking liep gesmeerd, totdat ze vooraan werden opgeschrikt door een val van Fabian Cancellara. De Zwitserse tijdritspecialist miste een bocht en ging tegen de vlakte. Toen hij werd ingehaald door het peloton, liet hij zich direct afzakken tot aan de dokterswagen. Hier werd duidelijk dat het waarschijnlijk om een sleutelbeenbreuk gaat. Een kwetsuur die hij eerder dit jaar ook al tijdens de Ronde van Vlaanderen opliep. In dit geval kan de Zwitser een streep door titelprolongatie op de tijdrit zetten. Cancellara reed de race nog wel uit en finishte na ruim vijf minuten als 105e.

In de ontstane disorganisatie zag de ervaren Vinokourov zijn kans schoon om weg te springen. Uran zette zich in diens wiel, maar daarachter werd er kort geaarzeld. Genoeg om snel een mooie kloof te slaan. De kilometers tikten weg en de mannen achter dit duo slaagden er niet in om een georganiseerde jacht op touw te zetten. Dan was eveneens al duidelijk dat er op The Mall geen massasprint ging komen. De Britten moesten het hoofd op zes kilometer van de finish definitief buigen en faalden zo in hun missie om Mark Cavendish aan het goud te helpen. Dat ging immers naar Alexander Vinokourov of Rigoberto Uran. Want ook de rest was bij het ingaan van de laatste kilometer geklopt.

De twee trokken gezamenlijk naar de streep om de strijd om de gouden medaille in een sprint te beslechten. Maar een echte sprint op het scherpst van de snede zou het nimmer worden. Uran week met nog 300 meter uit naar de linkerkant van de weg, keek wel zeer opzichtig achterom en had niet in de gaten dat ‘Vino’ vanuit zijn rug vertrok. De Kazach kon met gemak het plotselinge verschil in stand houden en zo in zijn laatste dagen als prof het Olympisch goud veroveren. Na zijn zilveren plak in Sydney (2000) was het zijn tweede succes tijdens de Spelen. Een mooiere manier om je loopbaan af te sluiten bestaat er eigenlijk niet.

Over de opmerkelijke ‘move’ van Rigoberto Uran zal echter nog niet het laatste woord gesproken zijn.

Wielrennen op de Olympische Spelen 2012 – Uitslag Wegrit mannen: