Live@Tour de France: Grenoble

Tour de FranceVerslagen Laatst bijgewerkt 1 september 2011 18:40 Tim van Hengel

De zaterdag was alweer de laatste dag van onze Tour de Francereis, wat gaat zo’n feest toch met een TGV-snelheid voorbij! Gelukkig stond de tijdrit op de agenda en konden we alle renners die we vergeten waren aan te moedigen, individueel nog één keer een hart onder de riem steken.

Door Tim van Hengel

We waren zaterdag niet afhankelijk van de bus: de contre-la-montre vond immers plaats in Grenoble op zo’n anderhalve kilometer bij ons hotel vandaan. Nadat we onze kamer opgeruimd hadden en onze tassen door de receptie in een kast opgeborgen waren, legden Laurens en ik ’s ochtends de laatste hand aan Live@Tour de France: Alpe d’Huez. Intussen lazen we op Twitter dat Fabio Sabatini al vertrokken was voor zijn tijdrit. We haastten ons naar de receptie, vroegen daar de weg naar het parcours en liepen vervolgens in galop naar de Place Paul Mistral.

Cadel Evans (foto: © Laurens Alblas/cyclingstory.nl)

In die straat, die overigens vernoemd is naar een politicus uit Frankrijk, stond het startpodium. Niet iedereen begon zonder problemen aan de tijdrit. Marcel Sieberg merkte na een paar meter dat zijn ros toch niet zo lekker fietste als hij gehoopt had en kreeg hulp van een mecanicien. Een andere renner verscheen pas op de vertrekheuvel toen de klok al lang teruggeteld had van tien naar nul.

Na tien starts heb je als toeschouwer wel een idee hoe er gestart moet worden en dus besloten De Alblas en ik om een andere plaats langs het parcours op te zoeken. Als deadline stelden we deze keer het passeren van Fabian Cancellara, de door ons gedoodverfde winnaar van de tijdrit. Na lang wachten passeerde de ‘Beer uit Bern’, maakten we onze fotootjes en probeerden we via het Frans uit de speakers de eindtijd van Cancellara te ontcijferen.

Marcel Sieberg: 'Verdraaid, nu al stuk!?' (foto: © Laurens Alblas/cyclingstory.nl)

Daarna gingen we naar Brasserie Le Chamrousse om te voorkomen dat we uitgehongerd het slot van de etappe zouden moeten bekijken. De Franse ober sprak geen woord Engels en probeerde ons (waarschijnlijk) duidelijk te maken dat we slechts de keuze hadden uit twee gerechten: Basse Cote, Frites et Salade en Quiche. We gingen samen maar voor het eerste en we moeten erkennen, die €10,- was het meer dan waard!

Ook het toilet van La Chamrousse is vermeldenswaardig: het urinoir was geplaatst te midden van de bladblazer en de geiser.

Andy Schleck (foto: © Laurens Alblas/cyclingstory.nl)

We liepen weer terug naar het parcours en we vonden daar onze andere vrienden, inclusief redactielid Tim van Dijk, langs de kant. Het werd een mooi middagje. Het zonnetje deed onze huiden bruinen en het werd zo warm dat de jas in de tas verdween. Tijdens de reis had ik nog niet de mogelijkheid gehad de cérémonie protocollaire bij te wonen, de prijsuitreiking, en dus liep ik in de richting van het erepodium.

Het was daar enorm druk en alles bij elkaar zorgde dat voor een hoop broekspijpen. Er hingen mensen uit het raam, er zaten jongeren op een portiek, twee vacuüm verpakte fans probeerden op een bushalte het tafereeltje te aanschouwen, die fans werden daar ook weer vanaf gestuurd en het was een bont gezelschap van Nederlanders, Fransen, Britten, Australiërs en Luxemburgers.

Cadel Evans veroverde op de voorlaatste dag de gele trui. (foto: © Tim van Hengel/cyclingstory.nl)

Dat laatste volk zag tot hun teleurstelling hun volkshelden Fränk en Andy afgetroefd worden door Cadel Evans. De Australiër is een veel betere tijdrijder dan de twee broertjes en onderstreepte dat nog maar eens in deze voorlaatste etappe. Evans mocht tevens het geel aantrekken. Niet de Zwitser Cancellara zou uiteindelijk de winnaar worden in de wedstrijd tegen de klok, maar de Duitser Tony Martin. De renner van HTC-High Road raffelde de 42,5 kilometer af in 55’33”. ‘Spartacus’ daarentegen werd slechts achtste.

Rond half zeven ging ik wat eten bij Quick, de Franse variant op de Burger King. Burgertje, drankje, patatje, nog een drankje en toen weer naar buiten. Om acht uur waren we bij de bus van Heijthuijzen en begon voor ons de lange terugreis naar Nederland…